:: مشاعره ی مشروط ::

[fatemeh]

همه دنیا بخواد و تو بگی نه،
نخواد و تو بگی آره تمومه

همینکه اول و آخر تو هستی،
به محتاج تو محتاجی حرومه​

 

[سیاوش عشق]

به همه دنیا بگو نگاه تو سهم منه
هر جای دنیا باشی دلم برات پر میزنه

 

[fatemeh]

در قدح عکس تو، یا گل در گُلاب افتاده است؟​

مهر در آئینه، یا آتش در آب افتاده است؟

​

رهی معیری

 

[سیاوش عشق]

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهان م به چنین روز غلام است
گو شمع میارید در این جمع که امشب
در محفل ما، ماه رخ دوست تمام است

 

[fatemeh]

​

رونق ایام جوانی‌ست عشق
مایهٔ کام دو جهانی‌ست عشق​

​

"جامی"​

 

[baroon]

بهترین چیز رسیدن به نگاهیست که از حادثه ی عشق ترست ...

 

[پانته آ]

کانون عشق بود تورا آشیان ؛کنون
ای آتش فسرده به کانون چه می کنی

 

[fatemeh]

دوست دارم روی زیبای تو این زیباترین را
خاصه گر بر رخ فشانی گیسوی نیلوفرین را
​

​

مهدی سهیلی​

 

[baroon]

شبی از پشت یک تنهایی نمناک و بارانی

تو را با لهجه ی گل های نیلوفر صدا کردم

تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم

پس از یک جستجوی نقره ای در کوچه های آبی احساس ...

تو را از بین گل هایی که در تنهاییم رویید

با حسرت جدا کردم

و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنّای دلم گفتی ...

دلم حیران و سرگردان چشمانیست رویایی؛

و من تنها برای دیدن زیبایی آن چشم

تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها کردم



​

 

[fatemeh]

موج دریا، سنگ ساحل، قصه ی چشمان توست
​

مهربانی ها نشان از عشق بی پایان توست
​

 

[baroon]

خواب اصحاب کهف قصه تکراری ماست

ما همانیم که در غار دلت پوسیدیم​

 

[fatemeh]

مه در میان ابر , شناور به دلبری
​

ما هر دو محو چهره عشق آشنای او
​

حسین پژمان بختیاری​

 

[baroon]

من از بیگانگان هرگز ننالم

که با من هرچه کرد آن آشنا کرد​

 

[fatemeh]

کسی هرگز نمی داند چه سازی می زند فردا

چه می دانی تو از دیروز چه می دانم من از فردا

همین یک لحظه را دریاب و آدم باش که فردا می شوی تنها . . .!​

​

 

[asl_davood]

چون بلبل مست راه در بستان یافت

روی گل و جام باده را خندان یافت




آمد به زبان حال در گوشم گفت

دریاب که عمر رفته را نتوان یافت

 

[fatemeh]

من به باغ گل سرخ
با زبان بلبل خواندم​

در سماع شب سروستان دست افشاندم
در پریخانه پر نقش هزار اینه اش
خویشتن را به هزاران سیما دیدم
با لب اینه خندیدم

هوشنگ ابتهاج​

 

[baroon]

من فکر می کنم
هرگز نبوده قلب من
این گونه گرم و سرخ

احساس می کنم
در بدترین دقایق این شام مرگ زای
چندین هزار چشمه خورشید
در دلم
می جوشد از یقین

احساس می کنم
در هر کنار و گوشه این شوره زار یأس
چندین هزار جنگل شاداب
ناگهان
می روید از زمین

آه ای یقین گمشده، ای ماهی گریز
در برکه های آینه لغزیده، تو به تو
من آبگیر صافی ام، اینک به سحر عشق
از برکه های آینه راهی به من بجو

 

[fatemeh]

من در این تاریکی
​

فکر یک بره روشن هستم
​

که بیاید علف خستگی ام را بچرد
​

من در این تاریکی
​

امتداد تر بازوهایم را​

زیر بارانی می بینم
که دعاهای نخستین بشر را تر کرد


سهراب سپهری​

 

[سیاوش عشق]

شبی از پشت یک تنهاییِ نمناک و بارانی
تو را با لحجه ی گل های نیلوفر صدا کردم

 

[fatemeh]

زیبایی گل های جهان دیر نپاید
​

ای غنچه بزن خنده که هنگام شباب است
​