مشاعره

[Narsisa]

از آن زمان كه ز چشمم برفت رود عزيز
كنار دامن من همچو رود جيحون است​

 

[سیبری]

تو دیوونه رفتی یه شب بی نشونه
تو خواستی که قلبم پریشون بمونه

 

[Maryam]

هر چند موثر است باران

تا دانه نیفکنی نرویاند!

سعدی شیراز

 

[Miss zahra]

دیوانه دلی خفته در این خلوت خاموش
او زاده ی غم بود زغم های جهان گشت فراموش
​

 

[Narsisa]

شب كه ميرسد از كناره ها گريه مي كنم با ستاره ها
واي اگر شبي ز آستين جان بر نياورم دست چاره ها​

 

[سپیــدار]

از کفر من تا دین تو راهی به جز تردید نیست

دلخوش به فانوسم نکن اینجا مگر خورشید نیست

 

[Miss zahra]

تو صاحب خرمنی و من گدایی خوشه چین اما
به انعام تو شایستن نه حد هر گدا حافظ
​

 

[سپیــدار]

ظل ممدود خم زلف تو ام بر سر باد

کاندران سایه قرار دل شیدا باشد

 

[سیاوش عشق]

دلا تا کی در این دنیا فریب این و آن بینی؟
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

 

[سپیــدار]

یک سال دیگر آمد و دنیا عوض نشد

چیزی به غیر پیرهن از ما عوض نشد

 

[سیاوش عشق]

در مدرسه آموخته اي گرچه بسي علم
در ميکده علمي است که آموختني نيست

 

[سپیــدار]

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه معشوقه خود می گذرم
تو از آن دگری رو که مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

 

[سیاوش عشق]

من که در آتش سودای تو آهی نکشیدم
کی توان گفت که بر داغ تو دل صابر نیست؟

 

[سپیــدار]

تا بود دلی نیامدی تو

امروز که آمدی دلی نیست

 

[سیاوش عشق]

تا زهره و مه در آسمان گشته پدید،
بهتر ز می ناب كسی هیچ ندید؛
من در عجبم ز می فروشان، كایشان،
زین به كه فروشند چه خواهند خرید؟

 

[سپیــدار]

دارم از زلف تو اسباب پریشانی جمع
ای سر زلف تو مجموع پریشانیها

 

[سیاوش عشق]

آتش از برق نگاهت ريختي بر جان من
خواستي تا در ميان شعله ها آبم کني

 

[سپیــدار]

یک آن نظری کردم
در خود گذری کردم
دیدم که نه در دوری
نزدیک تر از نوری
در راه عبور از تو
من این همه دور از تو
یک عمر نیندیشم
هیهات، تو در پیشم
چشم است که بینا نیست
در عشق که این ها نیست

 

[Maryam]

تو غره بدان مشو که من می نخورم
صد لقمه خوری که می غلام‌ست آنرا !

 

[سپیــدار]

ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر

زار و بیمار غمم راحت جانی به من آر