-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
رد پای احساس...
- شروع کننده موضوع شبگرد
- تاریخ شروع
mitra mehr
متخصص بخش خانه و خانواده
[h=5]يوسف مى دانست تمام درها بسته هستند اما بخاطر خدا و به اميد او حتي به سوي درهاي بسته دويد و تمام درهاي بسته برايش بازشد...
"اگر تمام درهاي دنيا هم برويت بسته شدند دنبال درهاي بسته بدو چون خداي تو و يوسف يكيست":گل:
"اگر تمام درهاي دنيا هم برويت بسته شدند دنبال درهاي بسته بدو چون خداي تو و يوسف يكيست":گل:
وقف
خنده هاتو وقف من کن این روزا،رو لبا خنده واقعی کمه
شب نشسته رو به روی پنجره،جای خالی تو باز کنارمه
عطرو بردار با نسیم خنده هات،دنیا رو دچار بی قراری کن
سر بزن از سر جمله های من،خطای خزونی رو بهاری کن
تو میتونی دستاتو ستون کنی،که نریزه اسمون روی زمین
تو میتونی صد تا واژه جا بدی،تو ترانه ها به جای نقطه چین
رد انگشتای خستت روی خاک...!بازم این خاطره گریه میکنه
غروبا وقتی تو نیستی آسمون پشت این پنجره گریه میکنه
با چشات ستاره ریزی کن تو شب،عکس ماه و با ستاره ها بکش
بگو هستی تو ترانه های من،بگو هستی خط به خط تا آخرش
تو باشی صدا باشه نفس باشه،بخدا دیگه چیزی کم ندارم
من میخوام شونه هاتو داشته باشم،وقت گریه بغضمو جا بذارم
من میخوام واست یه آواز بخونم،که قناری از خجالت بمیره
من میخوام چشماتو جوری بنویسم که شب از نگاه تو جون بگیره
رد انگشتای خستت روی خاک...!بازم این خاطره گریه میکنه
غروبا وقتی تو نیستی آسمون پشت این پنجره گریه میکنه
محسن بوالحسنی
خنده هاتو وقف من کن این روزا،رو لبا خنده واقعی کمه
شب نشسته رو به روی پنجره،جای خالی تو باز کنارمه
عطرو بردار با نسیم خنده هات،دنیا رو دچار بی قراری کن
سر بزن از سر جمله های من،خطای خزونی رو بهاری کن
تو میتونی دستاتو ستون کنی،که نریزه اسمون روی زمین
تو میتونی صد تا واژه جا بدی،تو ترانه ها به جای نقطه چین
رد انگشتای خستت روی خاک...!بازم این خاطره گریه میکنه
غروبا وقتی تو نیستی آسمون پشت این پنجره گریه میکنه
با چشات ستاره ریزی کن تو شب،عکس ماه و با ستاره ها بکش
بگو هستی تو ترانه های من،بگو هستی خط به خط تا آخرش
تو باشی صدا باشه نفس باشه،بخدا دیگه چیزی کم ندارم
من میخوام شونه هاتو داشته باشم،وقت گریه بغضمو جا بذارم
من میخوام واست یه آواز بخونم،که قناری از خجالت بمیره
من میخوام چشماتو جوری بنویسم که شب از نگاه تو جون بگیره
رد انگشتای خستت روی خاک...!بازم این خاطره گریه میکنه
غروبا وقتی تو نیستی آسمون پشت این پنجره گریه میکنه
محسن بوالحسنی
کِلک خیال انگیز ܓ✿
چکامه و آوا : هوشنگ ابتهاج
چه فکر میکنی؟
که بادبان شکسته، زورق به گل نشسته‌ای ست زندگی؟
در این خرابِ ریخته که رنگ عافیت از او گریخته،
به بُن رسیده، راه بسته‌ای ست زندگی؟
چه سهمناک بود سیل حادثه، که همچو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان زهم گسیخت،
ستاره خوشه خوشه ریخت
و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد
هوا بد است، تو با کدام باد می‌روی؟
چه ابر تیره‌ای گرفته سینه‌ی تو را
که با هزار سال بارش شبانه‌روز هم،
دل تو وا نمی‌شود
تو از هزاره‌های دور آمدی،
در این دراز نای خون فشان
به هر قدم نشان نقش پای توست
دراین درشتناک دیولاخ
ز هرطرف طنین گام‌های رهگشای توست
بلند و پستِ این گشاده دامگاه ننگ و نام
به خون نوشته نامه‌ی وفای توست
به گوش بیستون هنوز، صدای تیشه‌های توست
چه تازیانه‌ها که با تن تو تاب عشق آزمود
چه دارها که از تو گشت سربلند
زهی شکوه قامت بلند عشق،
که استوار ماند در هجوم هر گزند
نگاه کن، هنوز آن بلند دور،
آن سپیده، آن شکوفه‌زار انفجار نور،
کهربای آرزوست
سپیده‌ای که جان آدمی هماره در هوای اوست
به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار،
بیفتی از نشیب راه و باز
رو نهی بدان فراز
چه فکر میکنی؟
جهان چو آبگینه‌ی شکسته‌ای ست
که سرو راست هم دراو شکسته می‌نمایدت .
چنان نشسته کوه در کمین دره های این غروب تنگ
که راه، بسته می‌نمایدت .
زمان بی‌کرانه را، تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی ست این درنگ درد و رنج .
به سان رود، که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند،
رونده باش .
امید هیچ معجزی ز مرده نیست، زنده باش.
چکامه و آوا : هوشنگ ابتهاج
چه فکر میکنی؟
که بادبان شکسته، زورق به گل نشسته‌ای ست زندگی؟
در این خرابِ ریخته که رنگ عافیت از او گریخته،
به بُن رسیده، راه بسته‌ای ست زندگی؟
چه سهمناک بود سیل حادثه، که همچو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان زهم گسیخت،
ستاره خوشه خوشه ریخت
و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد
هوا بد است، تو با کدام باد می‌روی؟
چه ابر تیره‌ای گرفته سینه‌ی تو را
که با هزار سال بارش شبانه‌روز هم،
دل تو وا نمی‌شود
تو از هزاره‌های دور آمدی،
در این دراز نای خون فشان
به هر قدم نشان نقش پای توست
دراین درشتناک دیولاخ
ز هرطرف طنین گام‌های رهگشای توست
بلند و پستِ این گشاده دامگاه ننگ و نام
به خون نوشته نامه‌ی وفای توست
به گوش بیستون هنوز، صدای تیشه‌های توست
چه تازیانه‌ها که با تن تو تاب عشق آزمود
چه دارها که از تو گشت سربلند
زهی شکوه قامت بلند عشق،
که استوار ماند در هجوم هر گزند
نگاه کن، هنوز آن بلند دور،
آن سپیده، آن شکوفه‌زار انفجار نور،
کهربای آرزوست
سپیده‌ای که جان آدمی هماره در هوای اوست
به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار،
بیفتی از نشیب راه و باز
رو نهی بدان فراز
چه فکر میکنی؟
جهان چو آبگینه‌ی شکسته‌ای ست
که سرو راست هم دراو شکسته می‌نمایدت .
چنان نشسته کوه در کمین دره های این غروب تنگ
که راه، بسته می‌نمایدت .
زمان بی‌کرانه را، تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی ست این درنگ درد و رنج .
به سان رود، که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند،
رونده باش .
امید هیچ معجزی ز مرده نیست، زنده باش.
نامه ای از سوی پروردگار به همه انسان ها
نامه ای از سوی پروردگار به همه انسان ها
سوگند به روز وقتی نور می گیرد و به شب وقتی آرام می گیرد که من نه تو را رها کرد ه‌ام و نه با تو دشمنی کرده‌ام
افسوس که هر کس را به تو فرستادم تا به تو بگویم دوستت دارم و راهی پیش پایت بگذارم او را به سخره گرفتی.
و هیچ پیامی از پیام هایم به تو نرسید مگر از آن روی گردانیدی.
و با خشم رفتی و فکر کردی هرگز بر تو قدرتی نداشته ام
و مرا به مبارزه طلبیدی و چنان متوهم شدی که گمان بردی خودت بر همه چیز قدرت داری.
و این در حالی بود که حتی مگسی را نمی توانستی و نمی توانی بیافرینی و اگر مگسی از تو چیزی بگیرد نمی توانی از او پس بگیری
پس چون مشکلات از بالا و پایین آمدند و چشمهایت از وحشت فرورفتند و تمام وجودت لرزید چه لرزشی، گفتم کمک هایم در راه است و چشم دوختم ببینم که باورم میکنی اما به من گمان بردی چه گمان هایی .
تا زمین با آن فراخی بر تو تنگ آمد پس حتی از خودت هم به تنگ آمدی و یقین کردی که هیچ پناهی جز من نداری، پس من به سوی تو بازگشتم تا تو نیز به سوی من بازگردی ، که من مهربانترینم در بازگشتن.
وقتی در تاریکی ها مرا به زاری خواندی که اگر تو را برهانم با من می‌مانی، تو را از اندوه رهانیدم اما باز مرا با دیگری در عشقت شریک کردی
این عادت دیرینه ات بوده است، هرگاه که خوشحالت کردم از من روی گردانیدی و رویت را آن طرفی کردی و هروقت سختی به تو رسید از من ناامید شده‌ای.
آیا من برنداشتم از دوشت باری که می شکست پشتت؟
غیر از من خدایی که برایت خدایی کرده است ؟
پس کجا می روی؟
پس از این سخن دیگر به کدام سخن می خواهی ایمان بیاوری؟
چه چیز جز بخشندگی ام باعث شد تا مرا که می بینی خودت را بگیری؟
مرا به یاد می آوری ؟ من همانم که بادها را می فرستم تا ابرها را در آسمان پهن کنندو ابرها را پاره پاره به هم فشرده می کنم تا قطره ای باران از خلال آن ها بیرون آید و به خواست من به تو اصابت کند تا تو فقط لبخند بزنی، و این در حالی بود که پیش از فرو افتادن آن قطره باران، ناامیدی تو را پوشانده بود.
من همانم که می دانم در روز روحت چه جراحت هایی برمی دارد ، و در شب روحت را در خواب به تمامی بازمی ستانم تا به آن آرامش دهم و روز بعد دوباره آن را به زندگی برمی انگیزانم و تا مرگت که به سویم بازگردی به این کار ادامه می دهم.
من همانم که وقتی می ترسی به تو امنیت می‌دهم.
برگرد، مطمئن برگرد، تا یک بار دیگر با هم باشیم.
تا یک بار دیگه دوست داشتن همدیگر را تجربه کنیم.
(مائده 54
نامه ای از سوی پروردگار به همه انسان ها
سوگند به روز وقتی نور می گیرد و به شب وقتی آرام می گیرد که من نه تو را رها کرد ه‌ام و نه با تو دشمنی کرده‌ام
( ضحی 1-2)
(یس 30)
(انعام 4)
(انبیا 87)
(یونس 24)
(حج 73)
( احزاب 10)
(توبه 118)
.(انعام 63-64)
(اسرا 83)
(سوره شرح 2-3)
(اعراف 59)
(تکویر26)
(مرسلات 50)
(انفطار 6)
(روم 48)
(انعام 60)
(قریش 3)
(فجر 28-29)
(مائده 54
mitra mehr
متخصص بخش خانه و خانواده
هنگامی که دری از خوشبختی به روی ما بسته میشود ،
دری دیگر باز می شود ولی ما اغلب چنان به دربسته چشم می دوزیم که درهای باز را نمی بینیم .
:گل:دری دیگر باز می شود ولی ما اغلب چنان به دربسته چشم می دوزیم که درهای باز را نمی بینیم .