:: مشاعره ی مشروط ::

[Darya]

ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود

وآن دل که با خود داشتم با دلستانم می‌رود


من مانده‌ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او

گویی که نیشی دور از او در استخوانم می‌رود

​

​

:34:
​

 

[چاووش]

ای نام تو در شهر به خوبی مشهور


وصل تو تمنای هزاران مهجور




با روی تو کافتاب ازو یابد نور

شروان به بهشت ماند ای بچهٔ حور





خاقانی شروانی

 

[Darya]

شهر تبریز است و جان قربان جانان میکند

سرمه چشم از غبار کفش مهمان میکند:خنده1:

 

[ahmadfononi]

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها
​

 

[mitra mehr]

ز دست ديده و دل هر دو فرياد
كه هر چه ديده بيند دل كند ياد
بسازم خنجري تيغش ز پولاد
زنم بر ديده تا دل گردد آزاد​

 

[ahmadfononi]

خونم بریخت و از غم عشقم خلاص داد
منت پذیر غمزه خنجر گذارمت

می‌گریم و مرادم از این سیل اشکبار
تخم محبت است که در دل بکارمت
​

 

[Darya]

از محبت تلخها شیرین شود
وز محبت مسها زرین شود

ازمحبت دُردها صافی شود
وز محبت دَردها شافی شود

 

[mitra mehr]

استخوان سر فرهاد فرو ریخت زهم

دیده اش در ره شیرین نگران است هنوز:گل:

 

[ahmadfononi]

شمه‌ ای از داستان عشق شورانگیز ماست
این حکایتها که از فرهاد و شیرین کرده‌اند

هیچ مژگان دراز و عشوهٔ جادو نکرد
آنچه آن زلف دراز و خال مشکین کرده‌اند

حافظ شیرازی
​

 

[Darya]

شور فریادم به پرسش سر به زیر افکنده بود

ای لب شیرین جواب تلخ سر بالا چرا؟

ای شب هجران ! که یکدم در تو چشم من نخفت

این قدر با بخت خواب آلود من لالا چرا؟

استاد شهریار:گل:

 

[ahmadfononi]

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست
حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او
عکس خود دید گمان برد که مشکین خالیست
​

 

[mitra mehr]

عزیزا کاسه‌ی چشمم سرایت		میان هردو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی تو		نشنید خار مژگانم بپایت

بابا طاهر همدانی​

 

[Darya]

بلبلی گفت سحربا گل سرخ

کاین همه خار بگرد تو چراست



گل خشبوی و نکوئی چو ترا
همنشین بودن با خار خطاست
​

​

 

[baroon]

:دست::دست:

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

سخن شناس نِه ای جان من خطا اینجاست​

 

[Darya]

گر بدی گفت حسـودی و رفیقی رنجید
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم
حافظ ار خصـم خطا گفت نگیریم بر او
ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم.

 

[mitra mehr]

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند

:گل:​

 

[سیاوش عشق]

عشقِ تو بر دل من بار گرانی ست و من
بی تامل شده از بار گرانت شده ام
آنقَدَر دلبر و دلدار و فریبا نشدی
ممکن این فکر که مجنون زمانت شده ام

 

[ahmadfononi]

به حیرت مانده مجنون در خیالش
به قایم رانده لیلی با جمالش

به فرمانی که خواهد خلق را کشت
به دستش ده قلم یعنی ده انگشت

نظامی
​

 

[mitra mehr]

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز

ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

 

[Topaz]

باز باران با ترانه با گهر های فراوان میخورد بر بام خانه:گل: