:: مشاعره ی مشروط ::

[fatemeh]

سخت جانی را بین
که نمردم از هجر
مرگ صد بار به از
بی تو بودن باشد
گفتم از عشق تو من خواهم مرد
چون نمردم، هستم
پیش چشمان تو شرمنده هنوز​

حمید مصدق
​

 

[چاووش]

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم


تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم



تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز


من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

شهریار...

 

[سیاوش عشق]

ما عاشقان غیر از خدا یاری نداریم
با یاریش حاجت به دیاری نداریم
عالم به چشم ما گلستانی ست بی خار
در پای دل غیر از غمش خاری نداریم
خیالش صبح و شامان مونس ماست
انسی دگر با یار و اغیاری نداریم

 

[معصومه بانو]

ای عاشقان ای عاشقان دل را چراغانی کنید
ای می فروشان شهر را انگور مهمانی کنید
معشوق من بگشوده در سوی گدای خانه اش
تا سر کشم من جرعه ای ازساغر و بیمانه اش

 

[سیاوش عشق]

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهان م به چنین روز غلام است
گو شمع میارید در این جمع که امشب
در محفل ما ماه رخ دوست تمام است

 

[fatemeh]

هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو، چشم مرا نور نمانده ست!​

حافظ​

​

 

[baroon]

دور از رخ تو دم به دم از گوشه ی چشمـم

سیلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت​

 

[fatemeh]

هشیار سری بود ز سودای تو مست ​

خوش آنکه ز روی تو دلش رفت ز دست

​

بی‌ تو همه هیچ نیست در ملک وجود ​

ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست.............سعدی​

 

[Mans0ur]

تا کی می صبوح و شکر خواب بامداد


هشیار گرد که گذشت اختیار عمر​

 

[fatemeh]

یک عمر خیره ماندم و چشمت مرا ندید​

ای کاش از حواس مـــن این عشق می پرید......​

 

[Mans0ur]

​

 

[fatemeh]

كار ما نيست شناسايی راز گل سرخ،
كار ما شايد اين است
كه در افسون گل سرخ شناور باشيم....


سهراب سپهری

 

[Silver Star]

در باغ، وقت صبح چنین گفت گل به خار

کز خویش، هیچ نایدت ای زشت روی عار

گلزار، خانه ی گل و ریحان و سوسن است

آن به که خار، جای گزیند به شوره‌ زار

پروین اعتصامی

 

[fatemeh]

نگار من
امید نوبهار من
لبی به خنده باز کن
ببین چگونه از گلی
خزان باغ ما بهار می شود...




​

سیاوش کسرایی

 

[baroon]

هر ستم از چشــمش آيد، عذر مــی‏خواهد لبــش

تلخـــی بادام را شكّـــر تـلافی می‏كــند

(بادام : استعاره از چشم
شکر : استعاره از لب)​

 

[Darya]

عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا *** ما همه بنده و این قوم خداوندانند
​

 

[fatemeh]

[h=5]گر رود نام من اندر دهنت باکی نیست
پادشاهان به غلط یاد گدا نیز کنند

سعدی​

 

[baroon]

تکیه کردم بر وفای او غلط کردم، غلط
باختم جان در هوای او غلط کردم، غلط

عمر کردم صرف او فعلی عبث کردم، عبث
ساختم جان را فدای او غلط کردم، غلط

همچو وحشی رفت جانم در هوایش حیف، حیف
خو گرفتم با جفای او غلط کردم، غلط​

 

[Darya]

نازك آراي تن ساق گلي، كه به جانش كشتم،
و به جان دادمش آب؛ اي دريغا به برم مي شكند.
دست ها مي سايم ؛ تا دري بگشايم؛
بر عبث مي پايم؛ كه به در كس آيد.

 

[Mahdi Askari]

به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بر دارد
چینی نازک تنهایی من
(سهراب)