مشاعره

[چاووش]

تنها نه من که از سر شب تا سپیده دم

یک آسمان ستاره که دیوانه تو بود

 

[سیاوش عشق]

دلبرا در مذهب ما بی وفایی کار نیست
شمع اگر عاشق نباشد تا سحر بیدار نیست

 

[fatemeh]

تا نقش خیال دوست با ماست دلا
ما را همه عمر خود تماشاست دلا


وانجا که مراد دل برآرید ای دل
یک خار به از هزار خرماست دلا






مولوی​

 

[asl_davood]

از پاكي اشك هاي خود فهميدم

لبخند هميشه راز خوشبختي نيست

 

[baroon]

تو ای اخترشناس امشب توانی گفت گردون را

که بهر خاطرم، برعکس شب های دگر، گردی؟​

 

[سیاوش عشق]

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند
طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم

 

[Reza Sharifi]

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راهنمایی
​

(سنایی)

>>> ی <<<
​

 

[سیاوش عشق]

یک روز دلم بستر توفان ها بود
گهواره مهر پرور جان ها بود
امروز کویری است عطشنک افسوس
آن دل که طربخانه باران ها بود

"سیاوش کسرایی"

 

[Maryam]

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم ...

 

[مهشید]

مرا چشمی است خون افشان زدست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو
​

 

[سیاوش عشق]

وان دم که مرا به من دهی باز
يک سايه ز لطف بر من انداز

 

[baroon]

​

ز لب دوختن غنچه را زندگیست

چو بشکفت زان پس پراکندگیست
​

 

[چاووش]

تنها نه من که از سر شب تا سپیده دم
یک آسمان ستاره که دیوانه تو بود

 

[baroon]

سلام و صبح بخیــــــر جناب چاووش:11:

***


دیدار می نمایی و پرهیز می کنی

بازار خویش و آتش ما تیز می کنی​

 

[Reza Sharifi]

یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا
از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا

تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟
شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا

خانه‌آرایی نمی‌آید ز من همچون حباب
موج بی‌پروای دریای حقیقت کن مرا

 

[fatemeh]

آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند ​

 

[چاووش]

نشد یک لحظه از یادت جدا دل
زهی دل آفرین دل مرحبا دل

زدستش یکدم آسایش ندارم
نمیدانم چه باید کرد با دل

 

[Reza Sharifi]

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است ... وز پی دیدن او دادن جان کار من است ...

شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز ... هر که دل بردن او دید و در انکار من است ...

 

[baroon]

تویی بهانه ی آن ابرها که می گریند

بیا که صاف شود این هوای بارانی​

 

[Reza Sharifi]

یک روز رسد غمی به اندازه کوه
یک روز رسد نشاط اندازه دشت
افسانه زندگی چنین است گلم
در سایه کوه باید از دشت گذشت


مجتبي كاشاني
​