-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
هر شعری که دوست داری اینجا بنویس...
- شروع کننده موضوع melika
- تاریخ شروع
سوال؟
من نمی دان
- وهمین درد مرا سخت می آزارد-
که چرا این انسان، این دانا
این پیغمبر
در تکاپوهایش
- چیزی از معجزه آن سوتر-
ره نبردست به اعجازِمحبت
چه دلیلی دارد؟
چه دلیلی دارد؟
که هنوز
مهربانی را نشناخته است؟
و نمی داند در یک لبخند چه شگفتی هایی پنهان است؟
من برآنم که در این دنیا
" خوب بودن" به خدا سهل ترین کار است
و نمی دانم که چرا انسان تا این حد با خوبی بیگانه ست؟
و همین درد مرا
سخت می آزارد..
من نمی دان
- وهمین درد مرا سخت می آزارد-
که چرا این انسان، این دانا
این پیغمبر
در تکاپوهایش
- چیزی از معجزه آن سوتر-
ره نبردست به اعجازِمحبت
چه دلیلی دارد؟
چه دلیلی دارد؟
که هنوز
مهربانی را نشناخته است؟
و نمی داند در یک لبخند چه شگفتی هایی پنهان است؟
من برآنم که در این دنیا
" خوب بودن" به خدا سهل ترین کار است
و نمی دانم که چرا انسان تا این حد با خوبی بیگانه ست؟
و همین درد مرا
سخت می آزارد..
mary.brayant
کاربر ويژه
بی تو من تنهای تنها می شوم رهسپار کوه غم ها می شوم
مینشینم گوشه ای تاریک و سرد خسته از امروز و فردا می شوم
تا که می بینم تو را بی اختیار غرق دریای تمنا می شوم
با تو صادقانه می گویم عزیز بی تو من تنهای تنها می شوم
مینشینم گوشه ای تاریک و سرد خسته از امروز و فردا می شوم
تا که می بینم تو را بی اختیار غرق دریای تمنا می شوم
با تو صادقانه می گویم عزیز بی تو من تنهای تنها می شوم
آخرین ویرایش:
نبسته ام به کس دل، نبســـــته کس به من دل
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهـــا، رهـــا من
ز مــــن هر آنکــه او دور، چـو دل به سينه نزديک
به مـــن هر آنکـه نزديک، ازو جــــــدا، جــــدا من
نه چشــــم دل به ســـــويي، نه باده در سبويي
که تــــر کـــــنم گـلـــــــويي، به ياد آشنــــــا من
ســــــتاره هــــا نهـــــــفتم در آسمـــــان ابــــري
دلــــــم گرفته اي دوست، هـــــواي گريــه با من
نبسته ام به کس دل، نبســـــته کس به من دل
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهــــا، رهـــا من
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهـــا، رهـــا من
ز مــــن هر آنکــه او دور، چـو دل به سينه نزديک
به مـــن هر آنکـه نزديک، ازو جــــــدا، جــــدا من
نه چشــــم دل به ســـــويي، نه باده در سبويي
که تــــر کـــــنم گـلـــــــويي، به ياد آشنــــــا من
ســــــتاره هــــا نهـــــــفتم در آسمـــــان ابــــري
دلــــــم گرفته اي دوست، هـــــواي گريــه با من
نبسته ام به کس دل، نبســـــته کس به من دل
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهــــا، رهـــا من
ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر
بر من منگر تاب نگاهتو ندارم
بر من منگر زانکه به جز تلخی اندوه
در خاطر از آن چشم سیاه توندارم
ای رفته ز دل ، راست بگو ! بهر چه امشب
با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟
گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه
من او نیم او مرده و من سایه ی اویم
من او نیم آخر دل من سرد و سیاه است
او در دل سودازده از عشق شرر داشت
او در همه جا با همه کس در همه احوال
سودای تو را ای بت بی مهر ! به سرداشت
من او نیم این دیده ی من گنگ و خموش است
در دیده ی او آن همه گفتار ،نهان بود
آن عشق غم آلوده در آن نرگس شبرنگ
مرموزتر از تیرگی ی شامگهان بود
من او نیم آری ، لب من این لب بی رنگ
دیری ست که با خنده یی از عشق تونشکفت
اما به لب او همه دم خنده ی جان بخش
مهتاب صفت بر گل شبنم زده می خفت
بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم
آن کس که تو می خواهیش از من به خدا مرد
او در تن من بود و ندانم که به ناگاه
چون دید و چه ها کرد و کجا رفت و چرامرد
من گوریم و گوریم ، بر تن گرمش
افسردگی و سردی ِ کافور نهادم
اومرده و در سینه ی من ، این دل بی مهر
سنگیست که من بر سر آن گورنهادم
بر من منگر تاب نگاهتو ندارم
بر من منگر زانکه به جز تلخی اندوه
در خاطر از آن چشم سیاه توندارم
ای رفته ز دل ، راست بگو ! بهر چه امشب
با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟
گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه
من او نیم او مرده و من سایه ی اویم
من او نیم آخر دل من سرد و سیاه است
او در دل سودازده از عشق شرر داشت
او در همه جا با همه کس در همه احوال
سودای تو را ای بت بی مهر ! به سرداشت
من او نیم این دیده ی من گنگ و خموش است
در دیده ی او آن همه گفتار ،نهان بود
آن عشق غم آلوده در آن نرگس شبرنگ
مرموزتر از تیرگی ی شامگهان بود
من او نیم آری ، لب من این لب بی رنگ
دیری ست که با خنده یی از عشق تونشکفت
اما به لب او همه دم خنده ی جان بخش
مهتاب صفت بر گل شبنم زده می خفت
بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم
آن کس که تو می خواهیش از من به خدا مرد
او در تن من بود و ندانم که به ناگاه
چون دید و چه ها کرد و کجا رفت و چرامرد
من گوریم و گوریم ، بر تن گرمش
افسردگی و سردی ِ کافور نهادم
اومرده و در سینه ی من ، این دل بی مهر
سنگیست که من بر سر آن گورنهادم
آخرین ویرایش:
کوه پرسید ز رود
زیر این سقف کبود
راز ماندن در چیست؟ گفت : در رفتن من
کوه پرسید: و من؟ گفت : در ماندن تو
بلبلی گفت : و من؟
خنده ای کرد و گفت: در غزلخوانی تو
آه از آن آبادی
که در آن کوه رَوَد
رود،مرداب شود
و در آن بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد
و نخواند دیگر
من و تو ، بلبل و کوه و رودیم
راز ماندن جز
در خواندنِ من
زیر این سقف کبود
راز ماندن در چیست؟ گفت : در رفتن من
کوه پرسید: و من؟ گفت : در ماندن تو
بلبلی گفت : و من؟
خنده ای کرد و گفت: در غزلخوانی تو
آه از آن آبادی
که در آن کوه رَوَد
رود،مرداب شود
و در آن بلبل سرگشته سرش را به گریبان ببرد
و نخواند دیگر
من و تو ، بلبل و کوه و رودیم
راز ماندن جز
در خواندنِ من
بشنو عشقم ای عزیزم
این كلامم بوی باران می دهد
آسمانم مهربانم
این سخن ها تا سر انجام با تو ماندن را حكایت میكند
حرف من اشك من است
در میان موجی از طوفان خشم صنم دریای صحبت های تو
حرف من این گونه است
چون سِتاری بر لب پنجره ی احساسی می چكاند قطره قطره ازدلم اشكم را
تا بگوید راز این اشعار را
تا بگوید وقت آن است كه لبخند گل اطلسی خاطره ها آن كه بین من و توست
بگسلد فاصله را آن كه بین من وتوست
ای عزیزم
گل یاس و مهربانم
این گل اطلسی خاطره ها منتظر مانده است
در پی كسب اجازه از وجودت بی شكفتن مانده است
بی جوابش مگذار
این كلامم بوی باران می دهد
آسمانم مهربانم
این سخن ها تا سر انجام با تو ماندن را حكایت میكند
حرف من اشك من است
در میان موجی از طوفان خشم صنم دریای صحبت های تو
حرف من این گونه است
چون سِتاری بر لب پنجره ی احساسی می چكاند قطره قطره ازدلم اشكم را
تا بگوید راز این اشعار را
تا بگوید وقت آن است كه لبخند گل اطلسی خاطره ها آن كه بین من و توست
بگسلد فاصله را آن كه بین من وتوست
ای عزیزم
گل یاس و مهربانم
این گل اطلسی خاطره ها منتظر مانده است
در پی كسب اجازه از وجودت بی شكفتن مانده است
بی جوابش مگذار
حمیدمصدق
تو به من خندیدی ونمی دانستی من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم باغبان از پی من تند دوید سیب را دست تو دید غضب الود به من کرد نگاه سیب دندان زده از دست توافتاد به خاک وتو رفتی و هنوز سالهاهست که در گوش من ارام ارام خش خش گام تو تکرار کنان می دهد ازارم ومن اندیشه کنان غرق این پندارم که چرا باغچه خانه ما سیب نداشت.
پاسخ فروغ فرخ زاد
من به تو خندیدم چون که می دانستم توبه چه دلهره از باغچههمسایه سیب رادزدیدی
پدرم از پی تو تند دویدونمی دانستی باغبان باغچه همسایه پدر پیر من است
من به تو خندیدم تا که با خنده تو پاسخ عشق تو را خالصانه بدهمبغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان منو سیب دندان زده از دست من افتاد به خاکدل من گفت برو
چون نمی خواست به خاطر بسپاردگریه ی تلخ تورا ومن رفتم وهنوز سالهاست که در ذهن من ارام ارام
حیرت وبغض تو تکرار کنان می دهد ازارم ومن اندیشه کنان غرق اینپندارم که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت
من به تو خندیدم تا که با خنده تو پاسخ عشق تو را خالصانه بدهمبغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان منو سیب دندان زده از دست من افتاد به خاکدل من گفت برو
چون نمی خواست به خاطر بسپاردگریه ی تلخ تورا ومن رفتم وهنوز سالهاست که در ذهن من ارام ارام
حیرت وبغض تو تکرار کنان می دهد ازارم ومن اندیشه کنان غرق اینپندارم که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت
آخرین ویرایش:
در فـراقت سـوختیم همــدم پیمـــانه شدیم
با رقیبان ســاختیم محـــرم بیـــگانه شدیم
ره سپردیم ورسیدیم به ســـــر منزل مقصود
چــون به دنبـال دل عــــاشق دیـوانه شدیم
گر به بال و پر خــود آتش جــانســــوز زدیم
در ره عشق تو مشهورچــــــو پروانه شدیم
چـون ندیدیم زهوشــــیاری خود خــیری ما
لاجـــــــرم رفته مقیم در میـخـانه شدیم
عمــر مــــا نیست قصه ای کوته سیـــــنا
مـا حقیقت گـــــوی این قصه افسانه شدیم
با رقیبان ســاختیم محـــرم بیـــگانه شدیم
ره سپردیم ورسیدیم به ســـــر منزل مقصود
چــون به دنبـال دل عــــاشق دیـوانه شدیم
گر به بال و پر خــود آتش جــانســــوز زدیم
در ره عشق تو مشهورچــــــو پروانه شدیم
چـون ندیدیم زهوشــــیاری خود خــیری ما
لاجـــــــرم رفته مقیم در میـخـانه شدیم
عمــر مــــا نیست قصه ای کوته سیـــــنا
مـا حقیقت گـــــوی این قصه افسانه شدیم
آخرین ویرایش:
Spider woman
کاربر ويژه
نصیبِ من
تو راست
به وعده ی دیدار
هزار واژه ی مبهم
گمشده در رویشِ آوا
نصیبِ من
تو راست
به ناباورِ خاموش
هزار خواهشِ اعجاز
حریص در جذبه ی ایمان
نصیبِ من
تو راست
به اعوجاجِ نیاز
هزار بی رنگیِ احساس
نشسته به خواهش
در ربایشِ آغاز
در سرزمینِ بی تو
تسخیرِ توست
نصیب
فتح را
در یورشِ قلعه ی آغوش!
رضا نیکخو
تو راست
به وعده ی دیدار
هزار واژه ی مبهم
گمشده در رویشِ آوا
نصیبِ من
تو راست
به ناباورِ خاموش
هزار خواهشِ اعجاز
حریص در جذبه ی ایمان
نصیبِ من
تو راست
به اعوجاجِ نیاز
هزار بی رنگیِ احساس
نشسته به خواهش
در ربایشِ آغاز
در سرزمینِ بی تو
تسخیرِ توست
نصیب
فتح را
در یورشِ قلعه ی آغوش!
رضا نیکخو
زن بی سواد قد كوتاه
چادری سياه بر سر داشت
نان بربری به دستش بود
و هزار فكر در سر داشت
خوش به حالت ای زن ساده
كه به فكر خانه و نانی
اين مهم نيست كه در فكری
اين مهم است كه خندانی
شنبه ها را خوب می دانی
آرزوهايی در سرت داری
كودكی كنار دستت هست
میهمان به پشت در داری
خوش به حالت ای زن ساده
پرده های خانه ات رنگی
ميل و كاموا و هزاران عشق
روی ایوان ، هاونی سنگی
زندگی را دوست می داری
خيره از پنجره می نگری
می روی در نسیم پاییزی
می روی و باز می گردی
ظرفی از محبت و گرمی
بر سر اجاق گاز خود
خوش به حالت ای زن ساده
گریه داری با نماز خود
می روی به ديدن مادر
رو به آن کوچه بن بست
خوش به حالت ای زن ساده
انتظاری در نگاهت هست
عمق ديد تو ساده
ارتفاع خواهشت بی رنگ
خوش به حالت ای زن ساده
زندگی برايت آبی رنگ
چادری سياه بر سر داشت
نان بربری به دستش بود
و هزار فكر در سر داشت
خوش به حالت ای زن ساده
كه به فكر خانه و نانی
اين مهم نيست كه در فكری
اين مهم است كه خندانی
شنبه ها را خوب می دانی
آرزوهايی در سرت داری
كودكی كنار دستت هست
میهمان به پشت در داری
خوش به حالت ای زن ساده
پرده های خانه ات رنگی
ميل و كاموا و هزاران عشق
روی ایوان ، هاونی سنگی
زندگی را دوست می داری
خيره از پنجره می نگری
می روی در نسیم پاییزی
می روی و باز می گردی
ظرفی از محبت و گرمی
بر سر اجاق گاز خود
خوش به حالت ای زن ساده
گریه داری با نماز خود
می روی به ديدن مادر
رو به آن کوچه بن بست
خوش به حالت ای زن ساده
انتظاری در نگاهت هست
عمق ديد تو ساده
ارتفاع خواهشت بی رنگ
خوش به حالت ای زن ساده
زندگی برايت آبی رنگ
آخرین ویرایش:
اعتماد نکن به حرفای قشنگ عاشقونه
اعتماد نکن به اونکه میگه منتظر میمونه
انتظار نداشته باش تنها باتو باشه وبس
شک نکن مطمئن باش باکسای دیگه هم هست
هرچی که داری تو سینه واسش رونکن نگو که ایینه
برای گفتن رازت لبای اون در کمینه
به خندهاش دل نبازی تو با گریه هاش نسازی
اینا همش یه فریبه که تورو بگیره به بازی
مواظب باش که نریزی اشک رو شونه ظریفش
مطمئن باش که تو با احساس نمیشی حریفش
اعتماد نکن به اونکه میگه منتظر میمونه
انتظار نداشته باش تنها باتو باشه وبس
شک نکن مطمئن باش باکسای دیگه هم هست
هرچی که داری تو سینه واسش رونکن نگو که ایینه
برای گفتن رازت لبای اون در کمینه
به خندهاش دل نبازی تو با گریه هاش نسازی
اینا همش یه فریبه که تورو بگیره به بازی
مواظب باش که نریزی اشک رو شونه ظریفش
مطمئن باش که تو با احساس نمیشی حریفش
چه پرسشی؟ چه پاسخی؟
خودم جواب می دهم ...
تو را شبيه دسته گل...
شبی به آب می دهم!
شبی كه شعرهای من...
دگر تمام می شود...
شبي كه دست های تو...
به من حرام می شود!
شبی كه بوسه ی اجل
مرا به خواب می دهد...
چه باشكوه و بی صدا...
به من شراب می دهد!
شبی كه آخرين نفس
ز غصه پاك می شود...
تمام خاطرات من ...
اسير خاك می شود!
شبی كه سيب می دهد
درخت خانه ی خدا !
و من دخيل بسته ام ...
تو را به شاخه ای جدا !
نگو كه بی وفا شدم!
نگو ز ياد برده ام !
كفن بكن مرا ولی...
گمان مبر كه مرده ام!
فقط نهان نمی كنم...
دگر تو را ز ديگران ...
مرور می كنم تو را ...
به زير خاك مهربان !
__________________
فریبا شش بلوکی - کتاب بهانه
خودم جواب می دهم ...
تو را شبيه دسته گل...
شبی به آب می دهم!
شبی كه شعرهای من...
دگر تمام می شود...
شبي كه دست های تو...
به من حرام می شود!
شبی كه بوسه ی اجل
مرا به خواب می دهد...
چه باشكوه و بی صدا...
به من شراب می دهد!
شبی كه آخرين نفس
ز غصه پاك می شود...
تمام خاطرات من ...
اسير خاك می شود!
شبی كه سيب می دهد
درخت خانه ی خدا !
و من دخيل بسته ام ...
تو را به شاخه ای جدا !
نگو كه بی وفا شدم!
نگو ز ياد برده ام !
كفن بكن مرا ولی...
گمان مبر كه مرده ام!
فقط نهان نمی كنم...
دگر تو را ز ديگران ...
مرور می كنم تو را ...
به زير خاك مهربان !
__________________
فریبا شش بلوکی - کتاب بهانه