هر شعری که دوست داری اینجا بنویس...

[South Boy]

یک نفر...
یک جایی...
تمام رویاهایش لبخندتوست
احساس میکنه که زندگی واقعاباارزشه...
پس هروقت احساس تنهایی کردی
این حقیقت روبه یاد داشته باش که
یک نفر...
یک جایی...
درحال فکرکردن به توست.​

 

[گل همیشه بهار]

دردهای من​

جامه نیستند​

تا ز تن در آورم​

چامه و چکامه نیستند​

تا به رشته ی سخن درآورم​

نعره نیستند​

تا ز نای جان بر آورم​

دردهای من نگفتنی​

دردهای من نهفتنی است​

دردهای من​

گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست​

درد مردم زمانه است​

مردمی که چین پوستینشان​

مردمی که رنگ روی آستینشان​

مردمی که نامهایشان​

جلد کهنه ی شناسنامه هایشان​

درد می کند​

من ولی تمام استخوان بودنم​

لحظه های ساده ی سرودنم​

درد می کند​

انحنای روح من​

شانه های خسته ی غرور من​

تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است​

کتف گریه های بی بهانه ام​

بازوان حس شاعرانه ام​

زخم خورده است​

دردهای پوستی کجا؟​

درد دوستی کجا؟​

این سماجت عجیب​

پافشاری شگفت دردهاست​

دردهای آشنا​

دردهای بومی غریب​

دردهای خانگی​

دردهای کهنه ی لجوج​

اولین قلم​

حرف حرف درد را​

در دلم نوشته است​

دست سرنوشت​

خون درد را​

با گلم سرشته است​

پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟​

درد​

رنگ و بوی غنچه ی دل است​

پس چگونه من​

رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن جدا کنم؟​

دفتر مرا​

دست درد می زند ورق​

شعر تازه ی مرا​

درد گفته است​

درد هم شنفته است​

پس در این میانه من​

از چه حرف می زنم؟​

درد، حرف نیست​

درد، نام دیگر من است​

من چگونه خویش را صدا کنم؟​

​

 

[گل همیشه بهار]

با خودم زمزمه میکنم ​

با تو نیستم​

​

تو نخوان​

با خودم زمزمه میکنم​

.​

.​

.​

من خوبم ....من آرامم......من قول داده ام​

فقط کمی​

تو را کم اورده ام​

یادت هست؟ میگفتم در سرودن تو ناتوانم؟ واژه کم می اورم برای گفتن دوستت دارمها؟​

حالا تـــمــــــــام واژه ها در گلویم صف کشیده اند​

با این همه واژه چه کنم؟​

تکلیف اینهمه حرف نگفته چه می شود؟​

باید حرفهایم را مچاله کنم و بر گرده باد بیاندازم​

باید خوب باشم​

من خوبم ....من آرامم......من قول داده ام​

فقط کمی​

بی حوصله ام​

آسمان روی سرم سنگینی میکند​

روزهایم کش امده​

هر چه خودم را به کوچه بی خیالی میزنم​

باز سر از کوچه دلتنگی در میاورم​

روزها تمام ابرهای اندوه در چشمان منند ولی نمی بارند​

چون​

من خوبم ....من آرامم......من قول داده ام​

تمام خنده هایم را نذر کرده ام که گریه ام نگیرد​

اما شبها..​

وای از شبها​

هوای آغوشت دیوانه ام میکند​

موهایم بد جوری بهانه دستانت را میگیرند​

تک تک نجواهای شبانه ات لا به لای موهایم مانده اند​

کاش لا اقل میشد فقط شب بخیر شبها را بگویی تا بخوابم​

لالایی ها پیشکش​

من خوبم ....من آرامم......من قول داده ام​

فقط نمیدانم چرا هی آه میکشم​

آه​

و​

آه​

و بازم آه​

خسته شدم از این همه آه​

شبها تمام آه ها در سینه منند​

ان قدر سوزناک هستند که می توانم با این همه آه دنیا را خاکستر کنم​

اما حیف که قول داده ام​

من خوبم ....من آرامم......​

فقط کمی دلواپسم​

کاش قول گرفته بودم از تو​

برای کسی از ته دل نخندی​

می ترسم مثل من عاشق خنده هایت شود​

حال و روزش شود این...​

تو که نمی مانی برایش آنوقت مثل من باید​

آرام باشد .....خوب باشد..... قول داده باشد​

بیچاره..​

​

 

[South Boy]

[FONT=Vazir,helvetica,sans-serif]مترسك انقدر دست هایت را باز نكن.....

كسی تو را در آغوش نمیگیرد....

ایستادگی همیشه تنهایی دارد
[FONT=Vazir,helvetica,sans-serif]
​

​

 

[پارسا مرزبان]

گر عدل کنی بر جهانت خوانند
ور ظلم کنی سگ عوانت خوانند

چشم خردت باز کن و نیک ببین
تا زین دو کدام به که آنت خوانند

ابوسعید
​

 

[ahmad reza]

سلام چند روز پیش تو تشعیح جنازه پسر عمم یه نوحه خوانده شد که کلی گریه کردم من متنشو اینجا میزارم ببخشید حالا هم که دارم مینویسمش کلی اشک ریختم

این نوحه در متن حضرت امام حسین به جوونش علی اکبر گفته ولی اینجا برا پسر عمم خوانده شده

مهدی شمع شبستان چرا در پیش چشمانم

شدی مانند گل پرپر مهدی جانم مهدی جانم

به جان مادرم زهرا لب خونین زغم بگشای مهدی جانم مهدی جانم

پسر خون از رخش جاری پدر گرم عزاداری علم در گریه زاری گل سرخ و سپید من

امید من امید من مهدی جانم مهدی جانم

تویی شمع شبستانم چرا در پیش چشمانم شدی مانند گل پر پرمهدی جانم مهدی جانم

جوانم را فدا کردم که تقدیم خدا کردم صدایش مانده در گوشم مهدی جانم مهدی جانم

یه عمری خون دل خوردم جوانی چون تو پروردم زبعد مرگ تو مهدی نخواهم زندگی دیگر

شادی روح مهدی قربانی صلوات
​

 

[South Boy]

گویند خدا همیشه با ماست

ای غم نکند تو هم خدایی؟​

 

[گل همیشه بهار]

بدون، وقت خدافظی منو فراموش میکنی چشای روشن منو همش تو خاموش میکنی

غمای توی سینه ام اینجا دارن خون میکنن

قلب منو میشکنن و ذهنمو داغون میکنن

اگه اومد،قناریا! بهش بگین که دیگه مرد

همه ی خاطراتتو با اون دل شکسته برد

بهش بگین اگه اومد کنار قبرم سر خاک

اشکای مهربونشو با خاک قبرم کنه پاک

ببخشه که نمیتونم مهمون نوازی بکنم

دستاشو تو دست بگیرم با دست اون بازی کنم

درسته باورم نکرد اما بهش نشون دادم

چون که یه روز ندیدمش به خاطرش من جون دادم...!


​

 

[گل همیشه بهار]

پرسیدم..... ، چطور ، بهتر زندگی کنم ؟

با كمی مكث جواب داد :

گذشته ات را بدون هیچ تأسفی بپذیر ،

با اعتماد ، زمان حالت را بگذران ،

و بدون ترس برای آینده آماده شو .

ایمان را نگهدار و ترس را به گوشه ای انداز .

شک هایت را باور نکن ،

وهیچگاه به باورهایت شک نکن .

زندگی شگفت انگیز است ، در صورتیكه بدانی چطور زندگی کنی .

پرسیدم ، آخر .... ،

و او بدون اینكه متوجه سؤالم شود ، ادامه داد :

مهم این نیست که قشنگ باشی ... ،

قشنگ این است که مهم باشی ! حتی برای یک نفر .

كوچك باش و عاشق ... كه عشق ، خود میداند آئین بزرگ كردنت را ..

بگذارعشق خاصیت تو باشد ، نه رابطه خاص تو با کسی .

موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه ی پایان رسیدن ..



​

 

[گل همیشه بهار]

قول داده بودی که تنهایم نگذاری

​

همیشه با من باشی حتی اگر نبودی ...

​

یادت هست ؟؟؟

​

و رفتی وخورشید را هم بردی

​

و من در این کوچه های تنگ و باریک

​

سر گردانم ومنتظر ...

​

منتظر...

​

برگی از دفتر زندگی ام را ورق می زنم

​

و امروز به پایان دفتر زندگی ام نزدیک تر هستم ... !!!

​

گاه می اندیشم

​

کاش همنشین لحظه های بی قراریم

​

کسی جز تو نبود...!!!!

​

​

 

[گل همیشه بهار]

تو می روی و من چون بغض سکوتم

​

دیگر زتو جا مانده پاهای کبودم

​

وقتی که تو رفتی انگار وفا مرد

​

بر تارک قلبم مهر بیکسی خرد

​

من مانده ام و عشق ،من مانده ام وغم

​

من مانده ام ودرد با این همه ماتم

​

آری تو که رفتی تنها شده این دل

​

تنها شده دیگر باز این دل غافل

​

تو رفتی ای و اشک در چشمم نشسته

​

تو رفتی و من با این دل خسته

​

تو رفتی و من جا مانده زخیشم

​

از خویش بدورم برگرد به پیشم

​

​

 

[گل همیشه بهار]

دلم پشت درا مونده

​

دراحساس تو وا کن

​

واسه دل کندن از قلبم

​

بیا امروز و فردا کن

​

یه عمر از خود دورم

​

با احساس تو درگیرم

​

نگو فکر سفر داری

​

که من از کوره در میرم

​

همه شبهای تاریکو

​

بیا و رنگ دریا کن

​

بیا سنت شکن باشو

​

حقیقت هارو رویاکن

​

دلم بعد سفر از تو

​

از عشق وعاشقی ترسید

​

سفر شاید یه رویا بود

​

دارم میرم از تردید

​

همیشه حرف من این بود

​

تمومه بی تو من کارم

​

ولی شرمنده ام از تو

​

که رفتیدو نفس دارم

​

بیا برگرد وتو قلبم

​

دوباره شادی برپا کن

​

با حرفای دلت بازم

​

همه دنیا رو حاشا کن

​

 

[گل همیشه بهار]

تا هستم اي رفيق نداني که کيستم

​

روزي سراغ وقت من آئي که نيستم

​

در آستان مرگ که زندان زندگيست

​

تهمت به خويشتن نتوان زد که زيستم

​

پيداست از گلاب سرشکم که من چو گل

​

يک روز خنده کردم و عمري گريستم

​

طي شد دو بيست سالم و انگار کن دويست

​

چون بخت و کام نيست چه سود از دويستم

​

گوهرشناس نيست در اين شهر شهريار

​

من در صف خزف چه بگويم که چيستم

​

 

[گل همیشه بهار]

دلم شکستی و جانم هنوز چشم به راهت

​

شبی سیاهم و در آرزوی طلعت ماهت

​

در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست

​

اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت

​

زگرد راه برون آ که پیر دست به دیوار

​

به اشک و آه یتیمان دویده بر سر راهت

​

بیا که این رمد چشم عاشقان تو ای شاه

​

نمی رمد مگر از توتیای گرد سپاهت

​

بیا که جز تو سزاوار این کلاه و کمر نیست

​

تویی که سوده کمربند کهکشان به کلاهت

​

 

[گل همیشه بهار]

از تو بگذشتمو بگذاشتمت با دگران

​

رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران

​

ما گذشتیمو گذشت آنچه تو با ما کردی

​

تو بمان با دگران وای به حال دگران

​

رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند

​

هر چه آفاق بجویند کران تا به کران

​

میروم تا که به صاحب نظری بازرسم

​

محرم ما نبوَد دیده ی کوته نظران

​

دل چون آینه ی اهل صفا میشکنند

​

که ز خود بیخبرند این ز خدا بیخبران

​

دل من دار که در زلف شکن در شکنت

​

یادگاریست ز سر حلقه ی شوریده سران

​

گل این باغ به جز حسرت باغم نفزود

​

لاله رویا تو ببخشای به خونین جگران

​

ره بیدادگران بخت من آموخت تُرا

​

ورنه دانم تو کجا و ره بیداد گران

​

سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن

​

کاین بود عاقبتِ کارِ جهانِ گذران

​

شهریارا غم آوارگی و دربدری

​

شورها در دلم انگیخته چون نوسفران

​

 

[گل همیشه بهار]

اي آشنا مي بيني قلبم شكست

باقيمانده محبت را ازمن گرفتند

دنياي احساسم خرابي دلگيري شد

خانه ي دل را گرفت گرد باد ماتم

بر قلب پر دردم نفس تازه اي ندميد

و فرياد دلم در سكوت آواره شد

گرمي محبتي نبود و پرنده اي كه پرواز كرد

و تن سردم به جاي قفس

مرهم نبود و از دردها بي حس گشتم

غريبي غمي كه مهمان دلم شد

باز سكوت ،باز درد

و من همان غريبي، كه بودم​

 

[گل همیشه بهار]

روی قبرم بنويسيد کبوتر شد و رفت

​

زير باران غزلی خواند دلش تر شد و رفت

​

چه تفاوت که چه خورده است غم دل يا زهر

​

آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت

​

روز ميلاد همان روز که عاشق شده بود

​

مرگ با لحظه ی ميلاد برابر شد و رفت

​

او کسی بود که از غرق شدن می ترسيد

​

عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت

​

هر غروب از دل خورشيد گذر خواهد کرد

​

پسری ساده که يک روز کبوتر شد و رفت

​

 

[گل همیشه بهار]

کاش رويـــا هايـــمان روزي حقيقت مي شدند

تنگنـــاي سينــــــه ها دشت محبت مي شدند​

سادگي مهر و صــفا قانون انسان بودن است

کاش قانون هايــمان يک دم رعايـت مي شدند

​

اشک هاي همدلي از روي مکر است و فريـب

کاش روزي چشمـهایمان با صداقت مي شدند

​

گاهـــي از غــم مي شــود ويـــــران دلــــــــم

کاشکي دلـها همه مردانه قسمت مي شدند

​

یک روز رسد خوشی به اندازه کوه

یک روز رســــد غم به اندازه دشت

افسانه زندگی چنین اســــت گلم

در سایه کوه باید از دشت گذشت

​

 

[گل همیشه بهار]

ای کاش هیـــچ گاه نگاهمـــان با هم آشنا نشده بـــــــود...

ای کاش هـــرگز ندیده بودمت و دل به تو دل شکن نمی بستم.

ای کاش از همان ابتدا، بی وفایـــــی و ریا کاری تو را باور داشتم انتظار باز آمدنت،

بهانه ای برای های های گریه های شبانه ام شد و علتــــــی برای چشم به راه

دوختـــن و از آتـــــش غـــــــــــــم سوختن و دیده به درد دوختنــــــــــم...

امّا امشب می نویــــسم تا تو بدانـــی که دیگر با یادآوری اولیــن دیدارمان چشمانم پر

از اشک نمــــــی شود.چون بی رحمــــــی آن قلــــب سنگــــی را باور دارم.

امشب دیگر اجازه نخواهـــــــم داد که قدم به حریـــم خواب ها و رویاهایم بگذاری...

چون این بار، ((من)) اینطور خواسته ام، هر چند که علت رفتن تو را نمی دانم

و علت پا گذاشتــــن روی تمام حرفهایت را...

باور کن...

که دیگر باور نخواهــــــم کرد عشق را... دیگر باور نمی کنم محبــــت را...

و اگر باز گردی به تو نیز ثابـــت خواهــــــم کرد...



​

 

[گل همیشه بهار]

ای امید و آرزوی من دوست دارم

ای تو به زیبایی گل سرخ ، به پاکی چشمه زلال دوست دارم

ای تو فصل بهارم همیشه یارم ، همدم دل بیقرارم دوست دارم

ای تو طلوع زندگیم ، ای تو عشق همیشگیم ، ماندنی ام دوست دارم

دوست دارم و خواهم داشت که تو لایق این دوست داشتنی

عاشقت هستم و خواهم ماند که تو مجنون این دل دیوونه ای

ای تو تنها بهونه برا زنده موندنم ، نفس کشیدنم خیلی دوست دارم
​