همه ايراني هاي ايران انجمن

[rahnama]

آب و هوا

آب و هوای شهر قزوین بخاطر هم جواری با رشته کوه‌های البرز از ناحیه شمال در تابستان خنک و در زمستان سرد است. میزان بارش شهر قزوین سالانه ۳۰۲ میلی‌متر در سال است.

 

[rahnama]

مناطق گردشگری

• منطقه باراجین
• روستای رزجرد
• منطقه حفاظت شده الموت
• منطقه حفاظت شده باشگل
• دریاچه اوان
• آبگرم یله گنبد
• سد طالقان

 

[rahnama]

زبان

زبان رایج مردم شهر قزوین فارسی می‌باشد.[۱][۲][۲۷]. در سفرنامه ادوارد براون به نام "یک سال در میان ایرانیان"(1887-1888) زبان غالب مردم قزوین نیز فارسی ذکر شده‌است. [۲۸]
مردم قزوین در گفتگوهای ساده با گویش ویژه قزوینی سخن می‌گویند که مبنی بر گشایشه گرایی در انتهای الفاظ است و دربسیاری ازواژگان، گفتار بمانند نوشتار روی می‌گیرد.در واقع گویش مردم این شهر گونه‌ای از پارسی اصیل و باستانی ایران است و معمولاً بدون شکستن الفاظ.

 

[rahnama]

جامه

مردم قزوین در گذشته بر اساس موقعیت اجتماعی خود پوشش متفاوتی داشته‌اند اما امروزه زنان و مردان قزوینی دیگر به ندرت از پوشاک و لباس‌های رسمی و سنتی خود استفاده می‌کنند، لباس‌های رسمی قزوینیان در گذشته بدین شرح بوده‌است:
مردان برای متمایز بودن افراد اعیان از قشر کم در آمد، کلاه‌های متفاوتی بر سر می‌گذاشتند، پیراهن‌ها معمولاً به رنگ سفید و ساده و دکمه یقه آن بر شانه چپ بسته می‌شد و در میان سینه چپ، از شانه تا زیر سینه، چاکی داشت. پس از آن پیراهن‌هایی با یقه‌های بلند به نام یقه «قزاقی» متداول شد و سپس یقه «ملایی» جای آن را گرفت. دیگر تن پوش مردان قزوینی «ارخالق» نام داشت که ارخالق پیراهن جلو باز بسیار بلندی بود که تا انتهای پا می‌رسید و در ناحیه کمرتنگ و دامن آن بسیار گشاد بود و در دو پهلو، دو چاک بلند تا کمر داشت.
همچنین شلوار قشر کم در آمد از جنس کرباس و به رنگ آبی یا مشکی بوده‌است که کمر آن‌ها با نخ‌های پنبه‌ای سفت می‌شده و بلند و گشاد بوده‌اند، ولی افراد ثروتمند از شلوارهای دکمه دار استفاده می‌کردند. پاپوش مردان قزوین گیوه‌های به نام جوراب و آجیده بوده‌است ولی افراد اعیان از گیوه‌های مرغوب و بهتری به نام ملکی استفاده می‌کردند.
زنان زنان قزوینی زیر پیراهن خود شلیته می‌پوشیدند. به طوری که شلیته به اندازه یک وجب و یا حتی کمتر از دامن آن‌ها بیرون می‌آمد. جنس پارچه آن اغلب ململ، چیت و کرباس بود و به شکل‌ها و رنگ‌های گوناگونی ساخته می‌شد. جوانان اغلب روی شلیته‌های خود را با نخ‌های رنگی گلدوزی می‌کردند. شلیته گلدار جوانان دارای سجاف پهن بود. برخی دیگر از شلیته‌ها به جای سجاف لیفه داشت. شلیته لیفه دار از پارچه ضخیم و سنگین مانند مخمل، ترمه، تافنه ابریشمی و.. ساخته می‌شد. معمولاً قسمت پایین شلیته را با دست دوخته و آن را به حالت تزیینی در می‌آوردند که به آن دالبر و دندان موشی می‌گفتند.
در حدود صد سال پیش در زنان اعیان از یل یا نیم تنه قزوینی استفاده می‌کردند که از پارچه ترمه با آستری از پارچه تافته کرم رنگ تهیه می‌شد. در قسمت جلوی آن، هجده دکمه فلزی پی در پی می‌دوختند.زنان در زیر شلیته‌های خود شلوارهای مشکی می‌پوشیدند، دمپای این شلوارها تنگ و بالای آن گشاد بود و آن‌ها را با بند تنبان می‌بستند.
پاپوش زنان نیز بر اساس وضعیت مالی انواع مختلفی داشته‌است.اصولا اقشار کم در آمد از گیوه‌های ظریف استفاده می‌کردند و زنان اعیان نیز از کفش‌های چرمی مدل روز استفاده می‌کردند.[۲۹]

 

[rahnama]

خوراک‌ها

از خوراک‌های جایی و ویژه قزوین می‌توان از قیمه نثار، شیرین پلو و دیماج ... نام برد. همچنین از شیرینی‌ها می‌توان به پادرازی، انواع باقلوا، نان برنجی و... اشاره کرد.

 

[rahnama]

آیین‌ها

از آیین‌ها و جشن‌های ایرانی و رایج درگستره جشن نوروز، نوروز خوانی، چهارشنبه سوری، سیزده بدر، جشن انار، جشن فندق، جشن تیرگان، پنجاه بدر، کوسه گلین، چمچه خاتون و ... را نام برد. همچنین بازی‌های «چوب جنگ» ، «کشتی پهلو به پهلو» و «الک دولک» از بازی‌های مرسومگستره به شمار می‌روند. وبازی کله کله که یک بازی جایی در رودبار شهرستان می‌باشد ودر روز سیزده بدر بازی می‌کنند

 

[rahnama]

فرهنگ و هنر

از هنرهای سنتی و صنایع دستی این سرزمین می‌توان در ابتدا به خوشنویسی- که هنرمندان برجسته‌ای چون استاد میر عماد و استاد عماد الکتاب قزوینی را داشته‌است - و سپس به نقاشی و تذهیب، نقاشی پشت شیشه، نم نم دوزی، گلابتون دوزی، پن بافی (نوار بافی)، فرش بافی، گلیم بافی، جاجیم بافی، گیوه دوزی، آینه سازی، قفل سازی، و منبت کاری اشاره نمود. همچنین در موسیقی، این شهر نوابغی همچون ابوالحسن اقبال آذر، عارف قزوینی، قمرالملوک وزیری و را به دیار ایران زمین هدیه کرده‌است.
فرهنگسراها

فرهنگسرا ی شهید رجایی با مساحتی در حدود ۱۰٫۰۰۰ متر مربع در سال ۱۳۷۹ در جنوب شهرستان قزوین احداث شد. مهمترین فعالیت‌های این مجتمع عبارتند از: آموزش علوم قرآنی، هنرهای سنتی، رایانه، زبان‌های خارجی، هنرهای تجسمی، تئاتر و همچنین تشکیل کلاس‌های فوق برنامه جهت اوقات فراقت.
مجتمع فرهنگی هنری ارشاد با هدف آموزش انواع رشته‌های هنری در زمینه‌های سینما، تئاتر، موسیقی، خوشنویسی، نقاشی، گرافیک و برگزاری انواع اجتماعات (کنسرت‌های) موسیقی، نمایشگاه‌های عکس، ساخت فیلم توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی احداث شده‌است.[۳۰] فرهنگسرای هشت بهشت در دست احداث
کتابخانه‌ها

نسکخانه امام خمینی:' این نسکخانه دارای ۱۸٫۰۰۰ جلد نسک است و در شهریور ماه سال ۱۳۷۸ ساخته شد. همچنین این نسکخانه دارای سالن انتظار و سالن اجتماعات و بخشی با نام تازه‌های نسک است که درآن جدیدترین نسکهای چاپ شده به مدت دو هفته در معرض دید علاقمندان قرار می‌گیرد.
نسکخانه عارف قزوینی:' این نسکخانه در سال ۱۳۵۶ تاسیس شد و بیش از ۲۱٫۰۰۰ هزار جلد نسک در موضوعات و عننخستن مختلف داراست و علاوه بر نسکخانه دارای سالن اجتماعات و نگارخانه‌ای به همین نام نیز هست.
'نسکخانه علامه رفیع:کهنترین نسکخانه قزوین می‌باشد که در سا ۱۳۴۲ بنا شده و به نام نسکخانه مادر و مرجع دیگر نسکخانه‌های شهر شامل ۴۲٫۰۰۰ جلد نسک است. [۳۱]

 

[rahnama]

اقتصاد

قزوین به علت داشتن شهرهای صنعتی متعدد از جمله شهر صنعتی البرز، شهرک صنعتی لیا، شهرک صنعتی کاسپین، شهرک صنعتی حیدریه، شهرک صنعتی آراسنج، شهرک صنعتی خرمدشت، شهرک صنعتی آبیک، شهرک صنعتی سنگ و شهرک صنعتی آلومینیوم و نواحی صنعتی آوج و دانسفهان دارای اقتصاد و صنعتی پویا در کشور می‌باشد.

 

[rahnama]

آموزش

دانشگاه‌ها

دانشگاه‌های قزوین جزو دانشگاه‌های نمونه ایران می‌باشند و از آن‌ها می‌توان به دانشگاه بین‌المللی امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، دانشگاه آزاد قزوین، دانشگاه آزاد تاکستان، دانشگاه پیام نور قزوین، مرکز آموزش علمی و کاربردی علوم و فنون قزوین، دانشگاه تربیت معلم قزوین، دانشگاه کار البرز و موسسه ي آموزش عالي رجاء اشاره نمود.
سطح سواد

استان قزوین در بین ۳۰ استان کشور از نظر سطح سواد در رتبه چهارم قرار دارد. و دراین استان شهر قزوین با داشتن بیشترین جمعیت، بیشترین میزان با سوادی را در خود جای داده است

 

[rahnama]

حمل و نقل

استان قزوین به علت قرار گرفتن در سر راه ارتباطی استانهای شمالی، غربی با تهران و سایر استانهااهمیت ویژه‌ای در حمل و نقل کشور دارد. همچنین در صد بالایی از محورهای این استان به صورت آزاد راه و بزرگراه می‌باشد.
فرودگاه

شهر قزوین دارای یک فرودگاه مخصوص هواپیماهای سبک و سمپاشی می‌باشد.
راه آهن

این استان در مسیر راه آهن تهران به شمال غرب کشور قرار گرفته‌است و در شهرهای قزوین و تاکستان دارای ایستگاه راه آهن می‌باشد.همچنین راه آهن قزوین-رشت-آستارا نیز در دست احداث است که این خط آهن ایران را به کشورهای نواحی قفقاز و روسیه متصل می گرداند.
اتوبوس و مینی‌بوس

سازمان اتوبوسرانی قزوین دارای سه بخش کلی سیستم اداری، توقفگاه و تعمیرگاه واقع در چهارراه ولیعصر و توقفگاه شهید رجایی است و روزانه ۱۶۵ هزار نفر توسط اتوبوس‌ها و ۱۳۰ هزار نفر توسط مینی بوس‌های این سازمان در سطح شهر قزوین و حومه جابجا می‌شوند. همچنین در حال حاضر ۲۰ خط اتوبوس تحت پوشش سازمان اتوبوسرانی قزوین مشغول ارائه خدمات هستند که از این تعداد، ۱۵ خط درون شهری و ۵ خط نیز از مبدا شهر قزوین به شهرهای محمدیه، صنعتی و الوند، اقبالیه، محمود آباد، چوبیندر رفت و آمد می‌کنند. سازمان اتوبوسرانی قزوین در بحث بهره وری و فنی، استفاده بهینه و کامل از اتوبوس‌ها و امکانات، برنامه ریزی و ارائه خدمات مطلوب به شهروندان در سال ۱۳۷۹ و سال ۱۳۸۷ مقام اول را در کشور توانسته کسب کند.[۳۲]

 

[rahnama]

عكس۱ - عمارت كلاه فرنگي يا چهلستون قزوين
تنها كوشك باقي مانده از شاه طهماسب صفوي است كه در باغي در قزوين قرار دارد.

عكس ۲ - عمارتي به نام كلاه فرنگي

عكس ۳ - چهلستون قزوين

 

[rahnama]

دریاچه اوان

 

[Maryam]

معرفي منطقه يك تهران... شهرستان شمیرانات

سلام به همه به علت این که شهر محل سکونتم رو کامل نمیشناسم !
من از معرفی منطقه خودمون منطقه یک تهران که بیشتر باهاش آشنا هستم شروع میکنم از همشهری های دیگه ام میخوام خودشون بیان و ما رو با منطقه ای که توش زندگی میکنن بیشتر آشنا کنن ...:گل:





شمیران یا شمیرانات نام شهرستانی است در استان تهران و در دامنه‌های البرز جنوبی. شمیران در مجاورت شهر تهران و در شمال آن قرار دارد.

شهرستان شمیرانات - ویکی‌پدیا

 

[Maryam]

​

​

مشخصات جغرافياي طبيعي منطقه يک


​

​

•منطقه ای کوهستاني، داراي باغات (مثمر و غير مثمر)، داراي رودخانه، دره ها و مسيلها و دو گسل مهم شهر تهران و با سابقه رانش

مرکز شهرستان شمیرانات ، شمال شهر تهران و جنوب رشته کوههاي البرز

 

[Maryam]

ويژگي‌هاي سیاسی و اجتماعی منطقه


​

​

•مهمترین قطب گردشگری طبیعی و تاریخی و اجتماعی

•دارای مطلوبیت سکونتی (سکونت شهری و ییلاقی)

•استقرار بازار تجریش

•مراکز آموزش عالی و موسسات درمانی

•وجود زیارتگاههای مهم تهران ( امامزاده صالح ، امامزاده علی اکبر و امامزاده قاسم )

•استقرار سفارتخانه ها و سازمانهای جهانی

 

[Maryam]

سيري در گذشته شميران

در ايران قلعه و قريه بسياري را مي توان نام برد كه به نام شميران خوانده شده اند. ولي به علت وجود لهجه هاي متفاوت در نواحي مختلف، اختلافي در تلفظ اين كلمه روي داده است. تمام اين نامها داراي يك ريشه مشترك هستند و آن ريشه <شم> يا <سم> است.در فارس در محل هاي مركبات خيز مي گويند امسال مركبات را سم (به فتح) زده ، يعني سرما زده است.همين ريشه در لارستان به شكل <سوم> به كار مي رود و سوم زده يعني سرما زده. بنابراين شميران ظاهرا بايد به معني محل سرد باشد.امروز شميران برناحيه نيمه كوهستاني شمال تهران اطلاق مي شود كه در گذشته تا دوران تأليف هفت اقليم امين احمد رازي(1001 تا 1003 ) اين ناحيه را قصران مي گفته اند و حد آن از شرق ، كلاك كرج و از غرب گردنه قوچك است. نخستين بار اطلاق نام شميران به اين ناحيه در سال 1074 قمري است. در اين ايام نام <قصران> رو به فراموشي مي رود و شميران كه قلعه معتبر و بزرگي در دل اين ناحيه است، نامش به پهنه دامنه كوه توچال اطلاق مي شود.در اين گزارش تلاش داريم تا حد امكان به معرفي قراء و قصبات شميران قديم بپردازيم و در اين مسير از كتاب جغرافياي تاريخي شميران تاليف دكتر منوچهر ستوده، و پايان نامه شادروان تقي فكري و همكاري آقاي رحمت الله رحمت پور مدير انتشارات پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي بهره گرفته ايم كه از شميران بزرگ و گسترده آن روزگار سخن گفته است؛ يعني از بسياري جاها و مناطق گوناگون شميرانات قديم كه موضوع بحث و بررسي در اين منابع است، اكنون شايد نام و نشاني نمانده باشد و به جاي باغي دلگشا و دشتي سرسبز كه نويسندگان از آن ياد كرده اند، خياباني بزرگ يا ساختماني بلند ساخته باشند.

 

[Maryam]

تاریخچه محلات !

فرحزاد

فرحزاد بين حصاركن ، مراد آباد و كوي مكانيك واقع است و از شمال به كوه فرح زاد ، از جنوب به پوئينك و شهرآرا ، از شرق به كوي مكانيك و از غرب مرادآباد حصاركن محدود مي شود و تا تجريش 14 كيلومتر فاصله دارد.آب و هواي فرح زاد بسيار خوب است آب فراوان دارد اولا قنوات متعدد دارد و از آب رودخانه كه از قسمت غرب آن مي گذرد استفاده مي كنند. در قسمت شمال اين ده در باغي قناتي است كه آب زيادي دارد كه بسيار خوشگوار است و اهالي تهران كه وسعت مالي زيادي ندارند تابستان براي گذراندن آن به فرح زاد مي روند و باغهاي بزرگ مخصوصي است كه چادر زده و قطعه قطعه اجاره مي دهند و عايدي مهم اهالي از اين كار و از كرايه دادن قاطر و الاغ براي رفتن به امام زاده داود است. محصولات فرحزاد غلات، حبوب و توت است كه به تهران حمل مي شود و ميوه هاي درختي هم دارد.جمعيت فرحزاد شامل 492 نفر مرد و 480 زن است كه تمامي مسلمان و شيعه 12 امامي هستند و مذهب آنان اسلام است و داراي تكيه بزرگ و مساجد متعدد است كه در ايام سوگواري مشغول تعزيه داري مي شوند. ساختمان اين ده به طور كلي از سنگ و گل و خشت و بعضي ها از آجر ساخته اند و شغل اغلب آنان گوسفندداري است و يك دبستان دولتي به نام دبستان فرحزاد دارد كه داراي 158 دانش آموز است و از مدفنين در اين محل ابوعبدالله الحسين المرتضي بن محمد بن الهادي بن يحيي بن يحيي القاسم الرّسي بن ابراهيم طباطبا است كه صحن و روضه دارد و اطراف آنرا باغي احاطه كرده و مخصوصاً در تابستان زياد براي زيارت به آنجا مي روند.

فرمانيه

فرمانيه در قسمت شرق دزاشيب واقع است و از شمال به حصار بوعلي، جنوب به رستم آباد، غرب به دزاشيب و از شرق به اراج محدود است. اين ملك متعلق به فرمانفرما بوده كه بعداز او نصرت الدوله پسرش گرفته و باغ اصلي بزرگي دارد كه به سفارت ايتاليا فروخته است و دو رشته قنات دارد . يكي داخل باغ و يكي بيرون و از بين اين ده جاده آسفالت از تجريش به سلطنت آباد و نياوران متصل است.

دربند

دربند در شمال تجريش واقع است و از شمال به كوه البرز و پس قلعه، از جنوب به جعفرآباد ، از شرق به امام زاده قاسم(ع) و از مغرب به كوه محدود مي شود.آب و هواي دربند بسيار خوب و در تابستان خنك است و رودخانه پس قلعه از وسط اين ده مي گذرد و باعث خنكي ده مي شود و در تابستان جمعيت زيادي از تهران و اطراف براي آب و هواخوري به اين نقطه مي آيند.محصولات كشاورزي در اين ده وجود ندارد فقط يك يا دو باغ اشرافي در آن ميوه دارد و به مصرف داخلي خود مي رسد و تمامي مايحتاج اين ده از خارج تهيه و وارد مي شود.جمعيت اين ده 923 نفر مرد و 762 نفر زن است كه تمامي شيعه و اكثراً سادات هستند. عادات و رسوم آنان مانند تجريش است. داراي تكيه و مسجد بزرگي است و حمام بسيار عالي و تميز كه در داخل دره قرار دارد.
اين ده داراي محله هائي به نام مرغ محله، كنارمحله، كلاغ پر و سربند است. اين ده داراي دبستان دولتي و ملي و حرفه اِي، اداره پست، كلانتري و شهرداري و مهمانخانه زيبايي است كه مقر سياحان خارجي و سفراي كبار و غيره است و همچنين ويلاهاي متعدد ساخته شده كه هم اكنون باقي است. آب دربند از رودخانه پس قلعه تأمين مي شود و كاخ و باغ بزرگ سعد آباد در جنوب دربند واقع است كه درهاي اصلي و بزرگ آن يكي در ايستگاه دربند و چند در ديگر خيابان دربند واقع است . چشمه هاي كوچك در دامنه كوه جاري است و مردم از آن استفاده مي كنند. خيابان اصلي آن آسفالته و اتوبوس هاي شركت واحد در آن كار مي كنند و مغازه هاي قصابي، بقالي، نانوائي ، ميوه فروشي، خرازي، كله پزي و چند مغازه ديگر و چند مهمانخانه در كنار رودخانه دارد و سربند را به علت وسعت كم جديداً پلي زده و وسعت را اضافه كرده اند و مجسمه كوهنوردي در ميدان سربند از طرف كوهنوردان نصب شده است و راه پس قلعه هم از همين ميدان است و مردم اين ناحيه بعضي كاسب و بقيه كارمند ادارات هستند و در كاخ سعدآباد و باغ سعد آباد كار مي كنند دبستان خواجه دربند 240 نفر دانش آموز و گوهرشاد ملي 67 نفر شاگرد و كودكستان گوهرشاد 15 شاگرد دارد.

داوديه

حدود داوديه از شمال زرگنده و قلهك ، از جنوب سيدخندان ، از شرق جاده قديم شميران و از غرب جاده پهلوي محدود است. چند سال پيش يك باغ در شمال تپه بوده كه فعلاً محل آزمايش رانندگان است و قنات آبي كه منبع آن تجريش بوده داشته كه هم اكنون از آن استفاده مي شود ولي در اين چند سال اخير از انتهاي داوديه تا آخرين نقطه شمالي داوديه ساختمانها جديد و مدرن شده يعني داوديه متصل به قلهك و زرگنده است. در اين محل چاههاي عميق آب زده شده كه آب شرب اهالي را تامين مي كند و كارخانه برق ملي و پرورشگاه شماره 5 و دانشسراي معماري در اين ناحيه داير شده است.جمعيت. اين ناحيه 717 نفر مرد و 503 زن است. دبستان مريم 228 دانش آموز و كودكستان مريم 50 دانش آموز دارد و خيابان هاي آسفالته و برق كشيده و تميز است.

دزاشيب

دزاشيب در قسمت شرقي تجريش واقع است از شمال به امامزاده قاسم(ع)، از جنوب تپه قيطريه، از غرب به تجريش و از شرق به مزارع چيذر و جماران محدود مي شود. درباره نام اين محل صحبت زيادي است بعضي مي گويند دژ سفلي بوده و بعد ها به اين نام درآمده و عده اي بر اين عقيده اند كه دژ آشوب بوده زيرا مردم در آنجا راحت نبودند. در هر صورت فعلاً بهمين نام دزاشيب است. آب و هواي اين قريه بسيار خوبست بهمين مناسبت بود كه در زمان قاجاريه وزراء و بزرگان درباري در اين محل سكونت داشتند و حاليه هم عده بي شماري از افراد غير بومي در آنجا مسكن گزيده اند.اين قريه هم اكنون داراي زمينهاي كشاورزي بي شماري است كه افراد بومي آنجا به شغل كشاورزي مشغول هستند و كارهاي كشاورزي را هنوز با گاو آهن و گاو انجام مي دهند و محصولات آن عبارتند از گندم، جو، باقلا، يونجه، شبدر، اسپرس و خلر سيب زميني، لوبيا و توت فرنگي و از ميوه درختي گيلاس، آلبالو، سيب، گلابي، زردآلو، هلو و غيره است.جمعيت. دزاشيب شامل دو دسته است يك دسته بومي و يك دسته غير بومي. بوميها اكثراً كشاورز يا باغبان و يا كاسب هستند. ولي غيربوميها اكثراً كارمندان ادارات چه در تجريش چه در تهران هستند كه هر روز صبح به سركار خود مي روند و بعداز ظهرها به منزل خود برمي گردند. بوميها تمام مسلمان و شيعه اثني عشري هستند و داراي يك تكيه بزرگ كه در محرم سياه پوش و يا سبز پوش مي كنند و مشغول عزاداري مي شوند و داراي دو مسجد است يكي به نام مسجد عمورمضان كه بزرگ بوده ولي در اثر گشاد كردن جاده در خيابان افتاده و فعلاً كوچك و ابتداي كوچه پارس در خيابان بوعلي قرار دارد و دومي مسجد بالا كه جديداً بناي خوبي كرده و مسجدي است بزرگ در خود بازارچه دزاشيب واقع است و داراي امام جماعت است و جلوي در ورودي اين مسجد درخت چنار بزرگي قرار دارد. در دزاشيب دو قنات وجود دارد كه يكي مظهرش در خيابان بوعلي روبروي مسجد عمورمضان و ديگري در قسمت شمال ده روبروي مسجد بالا كه در مظهر اين قنات كه خشك شده از طرف شهرداري چاه عميق حفر كرده و مورد استفاده اهالي قرار گرفته است البته قناتهاي خصوصي ديگري هم هست مثل قنات دوقلو، قنات باغ حاجي معروف به كني و قنات نمازي .ساختمان كلي ده به دو قسم است يكي ساختمانهاي قديمي كه از خشت و گل و سنگ ساخته شده كه الان مسكن اكثر قريب بوميهاست و ديگري ساختمانهاي زيبا و باغهاي باصفا كه متعلق به پولداران، تجار، وكلا و وزراء است. اين ده داراي يك خيابان اصلي و وسيع و آسفالته است و خط ويژه شركت واحد است كه مبدا‡ آن ايستگاه تجريش و از آنجا به دزاشيب آمده و از خيابان بوعلي به پل رومي و از آنجا به محل اوليه برمي گردد و از همين خط ماشين شركت واحد به فرمانيه مي رود.دزاشيب داراي يك دبستان 6 كلاسه با 600 نفر دانش آموز به نام نيكي علاء، يك دبيرستان به نام نيكي علاء با 618 نفر دانش آموز، دبيرستان دخترانه بوعلي با 120دانش آموز، دبستان دخترانه بوعلي با 462 دانش آموز و دبستان اردلان دخترانه با 316 دانش آموز و دبستان ملي ايران نوين با 72 دانش آموز و ادونتيست با 39 دانش آموز است. ادارات دزاشيب عبارتند از بهداري، پست و تلگراف و تلفن و ژاندارمري .

دروس

دروس در قسمت شرق قلهك واقع است و از شمال به رستم آباد و چيذر، از جنوب به چالهرز، از مشرق به سلطنت آباد و از غرب به قلهك محدود مي شود. اين قريه كشاورزي كه كارگران آن تماماً ارمني بودند، داراي قلعه بود كه تمامي كشاورزان در آن جمع بودند كه هم اكنون هم آثاري از آن باقيست. مرحوم آقاي حاج فجرالسلطنه هدايت مالك آن ده چند سال قبل تمامي زمينهاي كشاورزي را به افراد اجاره 99 ساله داده و وقف اولاد ذكور كرده است و از صورت كشاورزي كاملاً بيرون آمده و به شكل يك قصبه بزرگ آباد و داراي باغهاي باصفا و عمارات دلگشا در آمده است و داراي خيابان بزرگ اصلي آسفالته است كه داراي اتوبوس خط واحد است و مركز آن قلهك است. اقدامهاي مفيد و مؤثر مرحوم آقاي حاج فجرالسلطنه هدايت كه باعث آبادي اين ده شد، به قرار ذيل است. ساختمان بيمارستان هدايت در قسمت جنوب اين ده قرار داردكه فعلاً عده بي شماري در آن بستري هستند، ساختمان يك باب مسجد به نام هدايت كه بسيار زيبا و عالي ساخته شده و قريب يكهزارمتر مربع وسعت دارد، ساختمان يك دبستان 6 كلاسه به وزارت فرهنگ واگذار كرده است. اين قريه داراي آب فراوان و بسيار عالي است وليكن هواي آن بويژه در تابستان گرمتر از ناحيه هاي شمالي اين شهرستان است. جمعيت اين ده از دو دسته تشكيل مي شود يك دسته بقاياي ارامنه كه در سابق به شغل كشاورزي اشتغال داشتند و عده ديگر همان افرادي كه زمينها را تبديل به مسكن كرده اند. و اكثرا اهل تهران هستند كه برابر سرشماري سال 1335 تعداد 2372 مرد و 2049 زن هستند. قنوات اين ده دورشته است يكي در اول چهارراه واقع است كه معروف به قنات نصرت و داراي آب خوشگوار است كه ساكنين دروس حتي دهات مجاور از اين آب استفاده مي كنند و ديگري در مشرق دروس به نام قنات شيباني معروف است كه تمام اراضي و باغهاي دروس از اين دو قنات مشروب مي شود و در موقع كمي آب از چاههاي عميق شمال دروس استفاده مي شود و در شمال دروس تكيه بزرگي آقاي بازرگان ساخته كه ايام محرم در آنجا عزاداري مي شود. (ولي زمين اين بنا از زمينهاي رستم آباد است) در دروس دبستانهاي متعدد ملي و دولتي داير است. ساختمان كلي ده را به دو دسته مي توان تقسيم كرد يك دسته خانه هاي گلي قديمي كه در قلعه قديمي ارامنه مسكن دارند و قسمت ديگر ساختمانهاي آجري و سيماني و سنگي كه بسيار مجلل و عالي ساخته شده و مسكن اهالي غيربومي است و باغ بزرگ مرحوم هدايت فعلا در قسمت شمالي و زير جاده قلهك به دروس واقع شده و منزل وراث است.

دركه

دركه از شمال و مشرق و مغرب به كوه البرزشد محدود است و از جنوب به ده اوين، در واقع اين ده در دره اي به نام دره يا رودخانه دركه واقع است و تنها راه عبور آن در جنوب است كه به اوين مي رسد و تمامي منازل دركه در قسمت غرب اين رودخانه قرار دارند. چون اين ده در دره واقع است و هوايي بسيار خوب و خنك دارد به ويژه در تابستان كه اهالي تهران اغلب براي گذرانيدن تابستان خود به آنجا مي روند. البته زمستاني بسيار سرد دارد و برفهايي كه در آنجا مي بارد بيشتر از نقاط ديگر است و اغلب در فروردين برف است. در زماني كه اوين جمعيتي داشت دركه به صورت دره اي بود كه نباتات آن درختان تيغدار و غيرقابل استفاده و ضمنا غيرقابل عبور بوده است و هم اكنون در دركه از اين وضع ديده مي شود كه مردم آن را بيشه مي نامند. به طوري كه گفته اند در زمان مامون الرشيد خليفه عباسي مرد محترمي به نام سيدمحمد والي كه به قول اهالي از اعقاب حضرت امام چهارم(ع) است به اينجا پناهنده شد و مدتي دور از اغيار در اين ده زيبا زندگي مي كرده است.هنگام ورود اين شخص به اين ده زن و چهار پسرش نيز به دنبالش بوده اند و اين شخص جد سادات فعلي دركه است. از ساكن شدن اين شخص محترم در دركه مركزيتي پيدا شد و كسان ديگري از اولاد علي(ع) از ظلم و ستم خلفاي جابرعباسي در ناراحتي وفشار بودند به نام امام زاده عزيز(ع) كه شجره نسب او عبارت است ازعزيزبن محسن بن زيدبن موسي الكاظم(ع) كه مقبره ايشان در شمال اوين و بين دركه و اوين است. البته غير از اين سادات افراد ديگري از قبيل طوايف افغاني و سمناني به دركه آمدند آنها مشغول كسب و كارند. در اطراف ده دركه معادن زيادي است كه فقط از معدن سنگ سبز كه در قسمت شمال غربي دركه واقع است بهره برداري مي شود و عده اي از اهالي مقاطعه كار معدن هستند. البته اخيرا عده كارگران بومي ده كه در معدن كار مي كرده اند، تقليل يافته است و علت آن هم خساراتي بوده كه به جان آنان وارد مي شده است و كارگران بومي سابق معدن فعلا در كارگاههاي ديگر مشغول كار هستند و كارهاي دستي آنان نخ بافي و بافتن بلوز و جوراب و طناب است.در قسمت مغرب اوين، مشرق دركه رودخانه اي است كه وسيله آبياري زمينهاي كشاورزي و باغهاي اوين و دركه و مزارع آنجاست. اين رود از دامنه هاي قله شاه نشين و توچال سرچشمه مي گيرد. منشا اصلي آن هفت چشمه است كه درست از پاي قله شاه نشين سرچشمه مي گيرد و اهالي به آن هفت دقوني مي گويند (اصطلاح دقوني شايد به علت جوشش آب باشد در هر حال وجه تسميه آن درست معلوم نيست) البته در بين راه چشمه سارهاي زيادي وجود دارد كه اغلب در تابستان خيلي كم آب يا خشك مي شود. آب اين رود در بهار بسيار زياد و بيشتر اوقات به علت شكستن بندها تيره و تار است. شيب اين نهر خيلي تند است و به همين جهت در اين نهر ماهي و موجودات ديگري ديده نمي شود. طول اين رودخانه كه از وسط ده دركه گذشته و سپس به اوين مي رسد، حدود 15 كيلومتر است. در مسير آن آبشارهاي زيبا و حوضهاي طبيعي وجود دارد مانند آبشار بند عبدالله، آبشار كارا و هفت حوض (كه هفت حوض طبيعي سنگي است و بسيار جالب و زيباست) از چشمه هاي معروف كه در منشا اين نهر دخالت دارد چشمه كفو است كه آب خارج شده از آن به طول يك كيلومتر در اثر كف كردن مانند شير سفيد است.

 

[Maryam]

تاريخچه محلات !

 آجودانيه = چاله باغ ​

آجودانيه آبادکرده آقا رضا خان عکاس باشي است، آجودان مخصوص اقبال السلطنه است.

​

 احتسابيه ​

در شمال حديقه و مشرق فيروزآباد شازده مشتي (شاهزاده مشهدي) است. دره احتسابيه جزء خاک سوهانک است. اين دره را محليها "خرگوش نو" (بکسر شين) مي خوانند.
در زمان پسران عبدالعلي اديب الملک يکي از پسران حاجي علي خان اعتمادالسلطنه به اين نام خوانده شد.

​

 حيدرآباد احتسابيه ​

قنات و اراضي بالاي "دره خرگوش نو" را گويند که متعلق به حيدرخان پيشکار احتساب الملک بود.

​

 گَل کهريز​

دره ديگري از اراضي سوهانک را که معروف به "گل کهريز" بود محمدباقر خان اعتمادالسلطنه خرديداري و آباد کرد.

​

 سَرِنو​

سرنو از مزارع و باغهاي احتسابيه است.

​

 اختياريه = حسين آباد​

اختياريه در گوشه شمال شرقي سلطنت آباد است. اراضي آن جزء اراضي دروس بود و حسين آباد خوانده مي شد.
پس از اينکه صاحب اختيار اراضي حسين آباد را خريد و آباد کرد، آبادي تازه را به نام خود "اختياريه" خواند.
داراي يک منزل ييلاقي صاحب اختيار – يک رشته قنات و يک گورستان است.

​

 اراج در مشرق فرمانيه ​

اراج در شرق فرمانيه قرارگرفته و از شمال به جاده تجريش به قوچک و از جنوب به اراضي سلطنت آباد و حسين آباد و از شرق به رودخانه دارآباد (شاه آباد) و از غرب به خيابان نياوران - سلطنت آباد محدود مي شود.
اين دهکده داراي تکيه ، مسجد، حمام، چند مهمانخانه و يک رشته قنات بود.اين باغ در ابتدا متعلق به حاجي ابراهيم خان ظهيرالدوله بود.

​

 ارغونيه = ارغوانيه = داوديه ​

داوديه در شمال تهران و در جنوب غربي قلهک واقع شده که باغ ييلاقي ميرزا داودخان پسر آقاخان نوري بوده است. به مناسبت درختهاي ارغواني که در خيابانهايش کاشته شده بود ارغوانيه نام داشته است.

​

 ارفعيه = لارک = رضا آباد​

ارفعيه ده کوچکي است در شش کيلومتري شرقي امامزاده صالح که نام قديم آن لارک بوده است. اراضي لارک از غرب متصل به اراضي حصارملا (اقدسيه) است. پس از اينکه تيمسار ارفع لارک را خريد و مرکز گاوداري کرد، آن را ارفعيه خواند.

​

 ازگل (در شمال غربي قلعه سردار و مغرب سرخه حصارک)​

اين دهکده بر سر راه قوچک ميان اراج و قلعه سردار است.
اراضي آن از قنات ده و حق آبه اي که از رودخانه دارآباد دارد آبياري مي شود.

 اسدآباد در شرق ولنجک ​

اسدآباد ظاهراً به دست حسينعلي خان معيرالممالک آباد شده است.
حدود اسدآباد: از طرف شمال به آبريزکوه، از طرف جنوب به اراضي محمديه، از طرف غرب به ولنجک و از طرف شرق به اراضي و سامان تجريش.

​

 اقدسيه (در شمال اراج و جنوب دارآباد)​

قنات و اراضي اقدسيه سابقاً حصارملا خوانده مي شد.
اين باغ از ظهيرالدوله به ناصرالدين شاه اهداء شد. ناصرالدين شاه اين باغ را به نام يکي از کنيزان خود _امينه اقدس- خواند.
اراضي اقدسيه از شمال به دارآباد (شاه آباد) و ارجنوب به اراج و از مشرق به لارک و از مغرب به جوزدرختک است.

​

 اکبرآباد (متصل به رستم آباد)​

اکبرآباد در پنج کيلومتري جنوب شرقي امامزاده صالح و متصل به رستم آباد بود. اين قريه در دامنه قرارداشت، سردسير و آبش از قنات بود.

​

 الهيه = خورآذين = خلازير (بالاتر از زرگنده)
​

اراضي خورآذين متعلق به عزه الدوله – همسر امين الدوله- بوده است. پس از اينکه ميرزا جعفر حکيم الهي اين اراضي را خريد و در آن آباداني کرد، آن را "الهيه" خواند.
در اين باغ کارخانه کبريت سازي بنا شد تا با کبريتهاي روسي رقابت کند اما ناموفق بود و بسته شد.
از باغهاي معروف و بزرگ الهيه باغ شرکت نفت است که مرکز مهمانيها و پذيرائيهاست.
باغ سفارت آلمان نيز از باغهاي بزرگ الهيه است.

​

 امامزاده قاسم (در دامنه کوه سرچال کوچک)​

اين دهکده قبلاً به نام "دزج عليا" خوانده مي شد. محله ها و گذرهاي معروف آن عبارتند از :
1- باغ پشت 2- کوچه قنات 3- گذر جني 4- کوچه امامزاده 5- گذر پايين 6- گذر رودخانه 7- کوچه باغ
حدود : حد شمالي املاک کوه و مراتع تابستاني – حد جنوبي جاده تجريش به دزاشيب- حد شرقي دره جني و حد غربي دماغه غربي گلابدره بود.

​

 آب کوه ​

آب کوه امامزاده قاسم، آب گلاب دره و آب دربند است.
داراي ساختمانهاي عمومي و قديم و حدود 16 قنات کوچک و بزرگ است.

​

 گلاب دره ​

اين محل در قسمت بالاي محل امامزاده قاسم قرار داشته است.
- در جوارامامزاده قاسم چندين نفر دفن گرديده اند.
- قصر مادر محمد شاه در اين محل بوده است.
- باغ حاجي بهاء الدوله ميان امامزاده قاسم و دربند قرار داشت.
- باغ سلطان علي خان – وزير دربار- در امامزاده قاسم بود.
- باغ و قصر و استخر ملک در امامزاده قاسم بود.
- باغ شاهزاده ابراهيم ميرزا در حوالي جعفرآباد و امامزاده قاسم بود.
- باغ اللهيار صالح در امامزاده قاسم بود.
- مدفن ميرگوهر عليشاه و تاج علشاه رشتي و بعضي از فقراي خاکسار جلاليه در امامزاده قاسم بود.
- قصر آغاباجي –يکي از زنان فتحعلي شاه قاجار- در امامزاده قاسم بود.

​

 سرقبر ظهيرالدوله در اراضي امامزاده قاسم ​

بر دست راست جاده تجريش به دربند و کنار راه امامزاده قاسم آرامگاه جمعي از بزرگان و هنرمندان است که در عرف مردم به "سرقبر ظهيرالدوله" شناخته مي شود. ظاهراً ابتدا علي خان ظهيرالدوله در اينجا به خاک سپرده شده است.پدر و جد علي خان ظهرالدوله نيز در اين مقبره به خاک سپرده شده اند.

​

 اوين (در جنوب درکه و مغرب تجريش)​

ريشه و اشتقاق نام آن فعلاً بر ما مجهول است. در زبان روسي کلمه "ايوا" به معني گلابي است. در اوين تا امروز هم گلابيهاي خوبي به عمل مي آيد. شايد ميان اين دو کلمه رابطه اي موجود باشد.
اراضي اوين از شمال به کوه توچال، از جنوب به نهر ونک و قلعه ارمني و از مغرب به دره نظرگاه که آن طرف باغ دره است و از مشرق به اراضي محموديه و ولنجک محدود مي شود.
داراي باغهاي متعدد، علف چين ها، نهرها، آب انبارها و... است.

​

 باقلي زار​

باقلي زار در مشرق دارآباد (شاه آباد) است. قناتي کوچک کم آب دارد که در تپه هاي شمالي آن کنده اند و استخري نيز در اين محل ساخته شده که آب قنات به علت کمي در آن جمع مي شود تا به کار آبياري بيايد. اين مزرعه رعيت نشين ندارد.

​

 پس قلعه (در شمال غربي دربند)​

پس قلعه از خوش آب و هواترين دهکده هاي شميران است. رودخانه پس قلعه که آب فراوان دارد در لطافت هواي آنجا مؤثر است.

​

 دژ شميران در کوه هاي پس قلعه ​

فاصله ميان دربند و پس قلعه را از دو راه مي توان رفت. يکي راه کنار رودخانه که راهي تابستاني است، ديگر راه بالا که بهار و زمستان از آن آمد و شد مي شود.
از سربند که داخل راه بالا مي شويم، راه کمي سربالاست. وقتي که از "شيردره" گذشتيم سربالايي راه بيشتر مي شود تا به "سرگردن قلا" مي رسد که انتهاي سربالايي است. در سر اين گردنه بر قله کوه دست راست که "سرقلا" ناميده مي شود دژي به نام "شميران" روزي برپاي بوده است. نامهاي "سرگردن قلا" و "سرقلا" و پس قلعه يادآور محل اين قلعه قديمي است.
امامزاده ابراهيم – باغ چهل پله – املاک اوسون – معدن نقره – معدن سرب – کوه توچال با قله سرتوچال و... در پس قلعه قرار دارند.

​

 تجريش (مرکز بخش شميران)​

تجريش در چندين سال پيش طجرشت خوانده مي شد.
داراي چندين قنات (حدود 32 رشته) – چندين باغ و امامزاده بوده است.

​

 باغ فردوس ​

در اراضي محمديه دو کاخ ساخته شد، يکي در شمال به نام "قصر محمديه" و ديگري در جنوب. کاخ شمالي يکسره از بين رفت و کاخ جنوبي فعلاً برپاست.

​

 امامزاده صالح ​

در بحرالانساب معروف، نام اين امامزاده آمده است و برخي اورا حسن ملقب به صالح مي دانند. اين شخص از نوادگان امام موسي کاظم (ع) است.
چنار امامزاده صالح کهنسالترين چناري است که تاکنون ديده شده است.

​

 تيغستان ​

از قلهک که به طرف تجريش مي رويم، اراضي دست چپ ميان زرگنده و پل رومي را تيغستان مي گفتند.

​

 جعفرآباد​

از سرپل تجريش جاده اي سربالاست که منتهي به کاخ سعدآباد مي شود. دوطرف اين جاده خانه هايي است که با اراضي اطراف آنها به نام "جعفرآباد" خوانده مي شود.
قصر و باغ ملک التجار – باغ معاون الملک يعني ميرزا محمد علي خان قوام الدوله – باغ و عمارت ميرزا نصرت الدوله – باغ فخرالسلطنه در اين اراضي قرار دارد.

​

 جماران (در شمال دزاشيب و جنوب شرقي امامزاده قاسم)​

جماران قريه ايست از قراي شميران طهران، در دامنه کوه البرز بالاتر از حصار بوعلي که حالا به کامرانيه معروف است واقع است.

​

 جمال آباد​

جمال آباد در شمال نياوران قرار دارد. داراي دو رشته قنات است که تنها قنات غربي معمور و آبده است.​

 جمشيدآباد = جمشيديه (در مشرق طرشت و مغرب بهجت آباد)
اراضي جمشيديه در شرق طرشت و غرب جلاليه بود.ارباب جمشيد زرتشتي اين رارضي را خريد.

​

 جوز درختک ​

در مشرق کاشانک و شمال غربي اقدسيه قرار دارد.

​

 چيذر = چيزر = شيزر(در مشرق تجريش و شمال غربي رستم آباد)​

آبادي چيذر در دامن تپه اي به همين نام بنا شده است. اين ده در شرق قيطريه، شمال جماران، غرب املاک رستم آباد و جنوب اراضي دروس قرار دارد.
داراي امامزاده علي اکبر، امامزاده اسماعيل، باغ و عمارت فرخ خان امين الدوله و ... است.

​

 حديقه = رحمت آباد= وجيهيه ​

حديقه ده کوچکي است در نه کيلومتري امامزاده صالح کنار راه شوسه قلهک به لشگرک. اين باغ در اراضي سوهانک و زيردست احتسابيه و شمال غربي حصارک افتاده است. يک رشته قنات دارد و عمارتي داخل آن است.

​

 حصار = حصار جعفر​

در شمال شرقي اقدسيه و جنوب غربي شازده مشتي، زيردست باقلي زار باغي با ديوار چينه اي با قنات کوچکي که آب آن کفاف باغ را هم نمي کرد.

​

 حصار بوعلي ​

اين آبادي در جنوب گرده وي قديم (دهکده نياوران امروز) و مغرب باغ صاحبقرانيه است و حدود املاک آن از شرق به اراضي نياوران و ملک آباد، از جنوب به سامان رستم آباد و اختياريه يا رشته تپه شغالان و ار غرب به کامرانيه و از شمال به نياوران است.

​

 حصار همايون و باغ عزيز خان ​

در جنوب حصار بوعلي به نام "حصار همايون" برمي خوريم که زمينهاي آن جزء حصار بوعلي شده است.

​

 حصارک تجريش (در مشرق امامزاده قاسم و مغرب منظريه)​

قريه حصارک در دو کيلومتري شرقي امامزاده صالح تجريش است. حدود آن : از شمال به رشته توچال، از جنوب به جماران، از مشرق به منظريه و از مغرب به دره جني.​

 جن دره = دره جني حصارک ​

اين دره بسيار جاي بدي است. اگر آبي از آنجا مي گذرد لکن تنگ و خطرناک است، چرا که متصل سنگ مي ريزد.

​

 دارآباد = شاه آباد​

دهکده دارآباد در شمال اقدسيه (حصار ملا) است. قنات دارآباد داراي دو سنگ آب از دو فرسخي شهر از شمال وارد تهران مي شود.

​

 دربند​

دربند يکي از دهکده هاي قديمي شميران و در شمال باغ سعدآباد است. از محلات قديمي آن مغ محله (مرغ محله) است که در ابتداي راه سربالايي است که به پس قلعه مي رود- کنار محله، کلاغ پر و سربند نيز از محلات قديمي آن است.
دربند در شمال تجريش است. از شمال به رشته کوه توچال و پس قلعه و ازجنوب به جعفرآباد و از مشرق به امامزاده قاسم و از مغرب به بازوي کوه توچال محدود است.
رودخانه دربند شامل دره هاي فرعي است : دره اوسون و دره آبشار و ....

​

 سعدآباد​

مساحت باغ سعدآباد که جزء اراضي دربند است يک ميليون مترمربع و درازاي آن از شمال به جنوب در امتداد رودخانه دربند است.
حدود 11 قنات ئر آن جاري است. داراي کاخهاي سعدآباد- کاخ سفيد – کاخ محمدرضاشاه و... است.
باغ سعدآباد درهاي مختلف دارد: در زعفرانيه، در خيابان دربند و ....

​

 درکه (درشمال دهکده اوين)​

دهکده درکه داخل دره درکه، در غرب رودخانه بنا شده است. اراضي درکه از جنوب به اراضي اوين، ار غرب به اراضي محمدآباد و فرح زاد محدود مي شود.
داراي علف چين هاي مختلف، آبشار، باغ، امامزاده و ... است.

​

 دروس (در مغرب قلهک و شمال ضرابخانه)​

دروس در چهار کيلومتري جنوب شرقي امامزاده صالح قرار دارد.

​

 دزاشيب = دزآشوب​

دزآشيب در يک کيلومتري مشرق تجريش است. از شمال به اراضي امامزاده قاسم، ازجنوب به تپه گور، از مشرق به جاده شميران-تهران و از مغرب به اراضي چيذر و فرمانيه محدود مي شود.
داراي قنات هاي مختلف، باغهاي مجدالدوله - حاج بهاء لشگر و ... است.
اراضي باغ نظر که امروز کشتزار است روزي باغ بوده و ظاهراً در همين باغ به دستور فتحعلي شاه، برادرش حسنقلي خان را کور کردند، بدين سبب معروف به باغ نظر شد.

 رحمان آباد​

باغ و قلعه رحمان آباد بر طرف چپ جاده نياوران به دارآباد قرار داشت.
رحمان آباد در شمال کاشانک قنات کوچکي دارد و در دره بالاي قلعه استخري بزرگ ساخته اند که آب قنات در آن جمع مي شود.

​

 رستم آباد (در مغرب اختياريه و جنوب شرقي چيذر)​

دهکده رستم آباد در چهار کيلومتري جنوب شرقي امامزاده صالح و سه کيلومتري شرق قلهک است. آبش از دورشته قنات است و در بهار از رودخانه دارآباد استفاده مي کنند.
داراي باغها، عمارتهاي مختلف و گورستان است.

​

 زرگنده (در شمال قلهک و جنوب الهيه)​

دهکده زرگنده در سه کيلومتري جنوب امامزاده صالح و متصل به قلهک و کنار جاده قديم شميران است. آب آن از سه رشته قنات است و در بهار از رودخانه دربند حقابه دارد.
داراي باغ ها و عمارتهاي مختلف، بقعه امامزاده اسماعيل و گورستان است.

​

 سالاريه
​

سالاريه باغ و ساختماني بود در جنوب فرمانيه متعلق به سالار لشگر برادر فرمانفرما. سر در آجري آن با طـاق هلالي در انتهاي خيابان فرمانيه ابتداي ســرازيري
رستم آباد تا چندي پيش باقي بود.

​

 

[Maryam]

تاریخچه محلات !

 سوهانک ​

دهکده سوهانک در ده کيلومتري شرقي امامزاده صالح تجريش و يک کيلومتري شمال جاده لشگرک است. در دامنه کوه قرار دارد و آبش از چهار رشته قنات است.
حدود و مشخصات سوهانک : از جنوب به جاده تجريش – قوچک، از شمال به رشته توچال، از شرق به شاه آباد و از غرب به گردنه قوچک محدود مي شود.
داراي دره ها، باغها و عمارتهاي مختلف است.

​

 شادآباد​

شادآباد زيردست بنانيه و مشرق نازآباد است. فاصله شادآباد تا گردنه قوچک پنج کيلومتر و از شادآباد تا اراج چهارکيلومتر و تا دو راه لشگرک نه کيلومتر است.

​

 علي آباد (در شرق اوين)​

اراضي مزرعه علي آباد جزء اراضي اوين است. از شمال متصل به اراضي ولنجک و اوين، از جنوب به جاده تجريش – اوين، از غرب به اراضي و سامان اوين و از شرق به رودخانه خشک ولنجک محدود مي شود.

​

 فرمانيه ​

فرمانيه در شمال رستم آباد است. ملک فرمانيه متعلق به کامران ميرزا نايب السلطنه
بود. سفارت ايتاليا اراضي فعلي را از فرمانفرما خريد و از اين تاريخ به نام فرمانيه شهرت پيدا کرد.
داراي چشمه، قنات (33 ميله چاه متعلق به سفارت ايتاليا و 23 ميله چاه بيرون لب جاده و خارج از باغ)و آب انبار است.

​

 فيروز آباد شازده مشتي (در جنوب شرقي شاه آباد)​

اراضي فيروزآباد ابتدا متعلق به مشهدي احمد دارآبادي و مشهدي جعفر و چند نفر ديگر بود.

​

 قيطريه (در جنوب دزآشيب و مغرب چيذر)​

ده کوچکي است از توابع شميران. دوبنا از عهد قاجاريه در اين دهکده است. حدود آن: از شمال به دزاشيب، از جنوب به دروس، از غرب به تپه قيطريه و اراضي تجريش و از شرق به چيذر و رستم آباد محدود مي شود.
داراي يک باغ بزرگ مشجر قديمي است که در شمال آن مظهر قناتي است.
با کشف يک قبرستان قديمي در قيطريه شميران، تهران سابقه سه هزارساله پيدا کرد.

​

 کاشانک ​

کاشانک در مشرق نياوران و مغرب جوز درختک است.
حدود کاشانک : از شمال به رشته کوههاي توچال، از جنوب به کوي صاحبقرانيه، از مغرب به نياوران و از مشرق به اقدسيه محدود مي شود.
چند رشته قنات دارد از جمله قنات استخر، قنات جوز درختک، قنات رحمان آباد و ...
از محلهاي معروف کاشانک : آجودانيه، رحمان آباد، باغ چال، صحرايي، جوز درختک و سرتپه است.
داراي يک گورستان به مساحت سيصد مترمربع داشته است.

​

 کامرانيه ​

کامرانيه از شمال به منظريه، از جنوب به فرمانيه، از مشرق به نياوران و از مغرب به جوستان محدود مي شود.
کامرانيه ابتدا متعلق به ميرزا سعيد خان وزير امور خارجه بود سپس کامران ميرزا از او خريداري کرد و مقداري از اراضي چيذر و جماران و گرده وي و حصاربوعلي را بدان افزود.
يکي از عمارات بسيار باشکوه شميران عمارت کامرانيه است که اقامتگاه تابستاني کامران ميرزا نايب السلطنه که نيز وزير جنگ است مي باشد.
يک قلعه بنام قلعه پايين در کامرانيه وجود داشت که متعلق به نايب السلطنه بود.

​

 محمود آباد (در جنوب جاده تجريش به اوين)​

حدود آن : از شرق به اراضي تجريش، از غرب به رودخانه خشک ولنجک، از شمال به جاده تجريش – اوين و از جنوب به اراضي اوين.
پدر ميرزا محمود کشکار، پس از فوت پسرش اين اراضي را آباد کرد و به نام او نامگذاري نمود.

​

 محموديه = عباسيه (در شرق اوين و جنوب ولنجک)​

عباسيه که بعدها محموديه خوانده شد آبادکرده حاجي ميرزا آقاسي است و چون نام او عباس بود آن را عباسيه خواند.
باغ عباسيه را بعدها علاءالدوله بزرگ از دولت خريد و به نام پسرش – محمود خان احتشام السلطنه- محموديه ناميد.
اراضي آن از شرق به رودخانه خشک ولنجک، از غرب به اراضي و سامان اوين، از شمال به جاده تجريش – اوين و از جنوب به اراضي اوين که در سال 1364 شمسي جاده پارک وي در آن افتاده است، محدود مي شود.
داراي دو رشته قنات است که يکي از آنها به نام قنات علي آباد است، قلعه اي به نام قلعه محموديه در آن بنا شده است.

​

 منشاديه ​

در مغرب سوهانک و از اراضي اين دهکده است که بهائيان خريداري کرده اند.

​

 منظريه (در مغرب جمال آباد و مشرق حصارک)​

حدود و مشخصات آن: شمالاً به کوه توچال، شرقاً به جمال آباد و اراضي نياوران، جنوباً به جاده تجريش - نياوران و غرباً به حصارک و جماران.
چاههاي قنات سرخ حصار و قنات حاجي نياوران و چاههاي قنات ده حصار بوعلي و مجراي خشکه کار کامرانيه و چاههاي قنات سنگي و قنات بزرگ کامرانيه در اين ملک واقع شده اند.
منظريه داراي يک رشته قنات است که مادر چاه آن در شمال دره انگلا کنده شده است.
ساختمانهاي قديمي آن بنايي دو طبقه در قسمت شمالي باغ است که در اختيار تربيت بدني قرار گرفته است. يک آسياب نيز بيرون ديوار شمالي باغ واقع است.

​

 نياوران = گرده وي​

نام قديم نياوران "گرده وي" و دهکده گرده وي نزديک قنات کهريزي کنار دو درخت نارون کهنسال بود. در نيزار متصل به دهکده، دستگاه ديواني باغ صاحبقرانيه را احداث کرد و به نياوران شهرت پيدا کرد. اين نام سپس بر دهکده گرده وي نيز اطلاق شد و نام گرده وي فراموش شد.
اراضي مغرب نياوران را کامران ميرزا خريد و آبادکرد. در اين اراضي کوچه اي به نام "کوچه گرده وي" بود که داخل باغ خود انداخت و باغ جديدالاحداث را "کامرانيه" خواند.
کوچه اي که از ميدان نياوران به طرف شمال مي رود به نام "کوچه تبرک" معروف است اين کوچه که به طرف منظريه مي رود خود نشانه قدمت آبادي است.
قناتهاي نياوران : قنات کهريزي، قنات حاجي، قنات سرخه حصار.
قناتهاي باغ صاحبقرانيه: قنات انيس الدوله، اندرون، ديوانخانه و محمدرضا.
حدود آن : نياوران از شمال به جمال آباد و سرخه حصار، از مغرب به حصارک تجريش و جماران، از جنوب به حصاربوعلي و از طرف مشرق به کاشانک محدود مي شود.
داراي: يک گورستان به مساحت 1500 مترمربع - قصر جهان نما – عمارت ميرزا آقاخان صدر اعظم نوري- ساختمان و باغ انيس الدوله است.

​

 ولنجک ​

ولنجک دهکده اي در شرق اوين است. از جنوب به اراضي محمديه و مقداري از اراضي اوين، و از شمال به آبريز کوه توچال، از غرب به زمينهاي اوين و از شرق به زمينهاي اسدآباد محدود مي شود.
آب اين دهکده از رودخانه مختصري که در غرب است و آب قنات تامين مي شود. قنات علي آباد در زير ولنجک است.​

 

[Maryam]

نگاهي كوتاه به شهرستان شميرانات
​

يكي از شهرستان هاي استان تهران است که در ناحيه شمال استان قرار گرفته و پيچيدگي عجيبي با شهرستان تهران دارد. شميرانات به واسطه ي نزديکي به تهران و داشتن آب و هواي شادي بخش و دل پذير همواره جاذب جمعيت بوده و داراي مکان هاي ديدني و آثار تاريخي قابل توجهي است. شهرستان شميرانات به دليل نزديک بودن به شهر تهران و داشتن هواي دل پذير و معتدل كوهستاني (ييلاقي) در تابستان ها پذيراي تعداد زيادي از پايتخت نشينان است.
پيست هاي اسکي، کوه هاي توچال، دره هاي توچال،، آبشارهاي کوچک و بزرگ، چون: آبشار دوقلو، رودخانه هاي پرآب و خروشان در دامنه کوه هاي سر به فلک کشيده و درياچه هاي زيبايي چون درياچه سد لتيان بخشي از جاذبه هاي طبيعي منطقه است که در کنار آثار متعدد تاريخي و موزه هاي متعدد پذيراي گردشگران زيادي است. مکان هاي متعدد تاريخي چون: کاخ هاي سلطنتي، گورستان هاي قديمي، امام زاده هاي مقدس و موزه هاي تاريخي در کنار طبيعت زيبا و فرح بخش منطقه، بازديد کنندگان از اين ناحيه را به وجد مي آورند. آب كشاورزي اين منطقه از رودخانه ها و چشمه سارها تامين مي شود و محصولات كشاورزي آن را گندم، جو و تره بار تشکيل مي دهد. باغ داري نيز در سطح بسيار وسيعي جريان يافته و شامل پرورش انواع درختان ميوه از قبيل سيب، گلابي، آلبالو، گيلاس، زردآلو، خرمالو، *توت و غيره مي شود. ​