وصف حالت رو با شعر بگو

[یگانه جان]

دنياي اين روزاي من هم قد تن پوشم شده

تنها مدارا ميكنم

دنيا عجب جايي شده

 

[khodam]

آینه رخ خود دیدم و به تو حق دادم
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آه می بینم، می بینم تو به اندازه تنهایی من خوشبختی
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]من به اندازه زیبایی تو غمگینم
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]چه امید عبثی
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]من چه دارم که تو را در خور؟
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هیچ
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]من چه دارم که سزاوار تو؟
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هیچ
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تو همه هستی من
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هستی من، تو همه زندگی من هستی
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تو چه داری؟
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]همه چیز
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]تو چه کم داری؟
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]هیچ
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]بی تو در می یابم، چون چناران کهن
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]از درون تلخی واریزم
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]کاهش جان من این شعر من است
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آرزو می کردم که تو خواننده شعرم باشی
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]راستی شعر مرا می خوانی؟
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]نه دریغا،هرگز
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]باورم نیست که خواننده شعرم باشی
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]کاشکی شعر مرا می خواندی

​

 

[khodam]

غروب پاییز

دلم خون شد از این افسرده پاییز
از این افسرده پاییز غم انگیز
غروبی سخت محنت بار دارد
همه درد است و با دل کار دارد .
شرنگ افزای رنج زندگانی ست
غم او چون غم من جاودانی ست.
افق در موج اشک و خون نشسته
شرابش ریخته ، جامش شکسته .
گل و گلزار را چین بر جبین است
نگاه گل نگاه واپسین است
پرستوهای وحشی بال در بال
امید مبهمی را کرده دنبال.
نه در خورشید نور زندگانی
نه در مهتاب شور شادمانی.
فلق ها خنده ی بر لب فسرده
شفق ها عقده ی در هم فشرده!
کلاغان می خروشند از سر کاج
که شد گلزار ها تاراج ، تاراج!
درختان در پناه هم خزیده
ز روی بام ها گردن کشیده ،
خورد گل سیلی از باد غضبناک
به هر سیلی ،گلی افتاده بر خاک!
چمن را لرزه ها در تار و پود است
رخ مریم ز سیلی ها کبود است .
گلستان خرمی از یاد برده
به هرجا برگ گل را باد برده.
نشان مرگ در گرد و غبار است
حدیث غم ، نوای آبشار است.
​

 

[یگانه جان]

از که بگویم؟!

دل را به کدام آرزویی نوید دهم؟

سردی دستهایم را به گرمای کدام خاطره بسپارم؟

چشمهایم را به پنجره کدام طلوع بگشایم

و به یاد کدامین ستاره به خواب شوم؟

زورق خیالم را به کدام ساحلی سوق دهم؟

دریا قطره قطره از من می گریزد!

چه غریب مانده ام٬سر بر این بالش تنهایی!

 

[یگانه جان]

يكي راست مي رود، يكي چپ
و ديگري
بر روي روزهاي سرشار از سياهي من،
قدم مي زند
اين وسط هيچ كس از من نمي پرسد،
تو چرا درون اين گور خفته اي ...

 

[یگانه جان]

لیوان گرم رو سرد کنی
تَرک میخوره
میشکنه
نابود میشه
.
.
.
می ترسم از تَرک برداشتنم
می ترسم
می ترسم
می ترسم...
نمی ترسی...؟

 

[khodam]

یک لحظه نشد خیالم آزاد از تو
یک روز نگشت خاطرم شاد از تو

دانی که ز عشق تو چه شد حاصل من
یک جان و هزار گونه فریاد از تو

 

[یگانه جان]

اگر سهم من از این همه ستاره فقط سوسوی غریبی است

غمی نیست...........

همین انتظار رسیدن شب برایم کافیست..........

 

[یگانه جان]

قطره ي اشكي
سپيد،
-چون واژه اي
زلال -
چكيد
بر دفتري
سپيد،
غرق شد
گم شد
هضم شد
ميان زلالي يكدست دفتر.
سپيد ماند و
زلال؛
حرف هاي دل قطره،
سپيدي يكدست دفتر

 

[khodam]

دلتنگی

[FONT=Vazir, times, serif]چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید[FONT=Vazir, times, serif]:
[FONT=Vazir, times, serif]چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است؟
[FONT=Vazir, times, serif]چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟
[FONT=Vazir, times, serif]اما افسوس که هیچ کس نبود ...
[FONT=Vazir, times, serif]همیشه من بودم و تنهایی پر از خاطره ...
[FONT=Vazir, times, serif]آری با تو هستم ...!
[FONT=Vazir, times, serif]با تویی که از کنارم گذشتی...
[FONT=Vazir, times, serif]و حتی یک بار هم نپرسیدی،
[FONT=Vazir, times, serif]چرا چشمهایم همیشه بارانی است...!!

​

 

[یگانه جان]

مردان نسل ما
با گريه
مي خندند ، بي تو
اي بي تو من ، بي من
آيا تو هم اينگونه مي خندي ؟
با گريه خنديدن نه آسان است
بي تو

 

[khodam]

دلم گرفته ای دوست، هوای گریه با من
​

گر از قفس گریزم، کجا روم، کجا، من؟
کجا روم؟ که راهی، به گلشنی ندارم
​

که دیده برگشودم، به کنج تنگنا، من
نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته دل به من کس
​

چو تخته پاره بر موج، رها، رها، رها من
ز من هر آن که او دور، چو دل به سینه نزدیک
​

به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من
نه چشم دل به سویی، نه باده در سبویی
​

که تر کنم گلویی، به یاد آشنا، من
ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد
​

که گویدم به پاسخ، که زنده‌ام چرا من؟
ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری ـ
دلم گرفته، ای دوست! هوای گریه با من

​

 

[یگانه جان]

حکایت غریبیست
ذهن خالی من و اندیشه های نقطه چین...!!!

 

[یگانه جان]

پشت پنجره كه می ايستی
خيابان خيس می شود
و عابران ليز می خورند
پشت پنجره كه می ايستی
زيبا می شوي/از كوچه
تو را می بينم
و پرده ی حرير
كه اخم می كند
و كنار نمی رود
پشت پنجره می نشينی
كتاب می خوانی
و نور اتاق قدری كم است...
......
پنجره را كه پشت می كنی
می روم و شعر تعطيل می شود

 

[..::آبی دل::..]

گریزانم از این مردم که با من
به ظاهر همدم و یکرنگ هستند
ولی در باطن از فرط حقارت
به دامانم دوصد پیرایه بستند

از این مردم که تا شعرم شنیدند
به رویم چون گلی خوشبو شکفتند
ولی آن دم که در خلوت نستند
مرا دیوانه ای بد نام گفتند


پریشاهدخت شعر آدمیزادان ، فروغ فرخ زاد

 

[یگانه جان]

فردا نه رنگ تو را دارد

نه هوای

هـای های چوپانی

گله‌اش زار مي‌زند برای گرگ...

فردا مثل من است

گوشه‌یی نشسته

از ترس گرگ،

راست مي‌گویم.

 

[khodam]

تو مپندار که خاموشی من ذکر فراموشی توست.....بلکه هر لحظه دلم،مست تماشایی توست

 

[gorg nama]

بگو که چه جور ناراحت باشم وقتی که تو هستی به یادم

هرشب به خاطره عشقته که من میتونم بخوابم

((به یاده اون کسی که تو قلبمه یه صلوات بفرستین تا از گناهاش کم بشه))

 

[یگانه جان]

شعر هایم دوباره بیگانه



گریه هایم دوباره بی شانه



شاعری بی کس و حروفی که



کرده در ذهن کوچکی لانه ..

 

[khodam]

​

دلم گرفته امشب تاب سفر ندارم​

قلبم رمیده دیگر عزم خطر ندارم​

سر های بی گناهان بردار عشق محبوب​

من پر گناهم اما از خود شرر ندارم​

ای پادشاه خوبان کی از سفر بیایی​

جور و جفا فرآوان میل حذر ندارم​

دستم به خون دل باز آلوده گشته اما​

تاوان این گناهم طاقت دگر ندارم​

غارتگران دل با دام و کمان نشستند​

این راه پر خطر شد راهی به در ندارم​

سر ناتوان و مغرور ، گوش از نصیحتم کر​

دل خسته و شکسته دیگر خبر ندارم​

ویرانه شد امید و اندیشه های نابم​

با این دل سبک سر قصد سفر ندارم​

حق دل سیاهم هجر است و بی وفایی​

من میل سازگاری با بی هنر ندارم​

مشتاق و بی قرارم با نا مرادی دل​

اما دگر هوای عشق و دلبر ندارم​