وصف حالت رو با شعر بگو

[kami]

این اولین باره
دلم داره می گه
آره دوست داره
گرفتاره بگو آره
به بیچاره دوست
داره با یه قلب
تیکه پاره

 

[یگانه جان]

تماشايي ست پيچ و تاب آتشها

خوشا بر من

كه پيچ و تاب آتش را تماشا مي كنم هر شب

 

[یگانه جان]

مرغ محبتم من کی آب و دانه خواهم
با من یگانگی کن یار یگانه خواهم

شمعی فسرده هستم بی عشق مرده هستم
روشن گرم بخواهی سوز شبانه خواهم

افسانه محبت هر چند کس نخواند
من سر گذشت خود را پر زین فسانه خواهم

بام ودری نبینم تا از قفس گریزم
بال و پری ندارم تا آشیانه خواهم

تا هر زمان بشکلی رنگی بخود نگیرم
جان و تنی رها از قید زمانه خواهم

می آنقدر بنوشم تا در رهت چو بینم
مستی بهانه سازم گم کرده خانه خواهم

گر شاخه امیدم بشکسته ریشه دارم
باران رحمتی کو کز نو جوانه خواهم ​

 

[khodam]

بالهایم را گشوده ام
و آماده پرواز هستم...
آیا با من همسفر خواهی شد...
من همسفری می خواهم، همراه.
و همراهی می خواهم راهور.
سفری از عشق تا جاودانگی،
سفری از امروز تا هر فردای نارسیده،
سفری از خود تا معبود،
سفری از حضیض تا اوج انسانیت.

 

[یگانه جان]

گفت : احوالت چطور است ؟

گفتمش : عالی است...مثل حال گل !

حال گل

در چنگ چنگیز مغول !​

 

[360درجه]

زندگی را دوست دارم در تو
عشق را درک کنم در تو
دنیا را فهم کنم در تو
خود را ببازم در تو

 

[360درجه]

یکی در خانه آمد به نامی دوست
گفتمش جای دارد دلی عشق دوست
گفتش:یاد دوست و عشق دوست ارزانی دل ها باد
گفتمش:بگذار این نیز بگذرد هرچه بادا باد...

از سروده های خودم....:بله:

 

[khodam]

​

ثانیه ها​

ثانيه ها را روي صفر دار زدم
شب خوابيد،
زمين نفسي تازه کرد،
س ک و ن ساکت ايستاد،
و سبزه ها ديگر نگران رفتن بهار نبودند
بخند!
بخاطر تو جهان را بهم ريخته ام.​

 

[khodam]

من خدا را دارم
کوله بارم بر دوش
سفری می باید
سفری بی همراه
گم شدن تا ته تنهایی محض
سازکم با من گفت: هر کجا لرزیدی
از سفر ترسیدی
تو بگو از ته دل
من خدا را دارم
من و سازم چندیست که فقط با اوییم​

 

[khodam]

​

پارسال زیر باران با او راه می رفتم....
اما....امسال..........
او را دیدم که زیر بارن اشکهایم با دیگری قدم می زند...
خدایا..............خدایا نمی دانم
نمی دانم.......
شاید...شاید
شاید باران پارسال اشکهای کسی دیگر بود

 

[یگانه جان]

شب جار می زند
مرگ چراغ
خانه مارا
کشتن
گناه بادنباشد
در این دیار تلخ

همسایه ها چراغ فروشند

 

[یگانه جان]

این روزها که می گذرد
یک ترانه تلخ
قصه ی تنهایی های مرا می سراید
سمفونی گوش خراشی است
روزهاست پنبه دگر فایده ندارد
......باید باور کنم
تنهایم

 

[mahdis]

شيشه اي مي شكند... يك نفر مي پرسد...چرا شيشه شكست؟
مادر مي گويد...شايد اين رفع بلاست.
يك نفر زمزمه كرد...باد سرد وحشي مثل يك كودك شيطان آمد. شيشه ي پنجره را زود شكست.

كاش امشب كه دلم مثل آن شيشه ي مغرور شكست، عابري خنده كنان مي آمد...:ناراحت:
تكه اي از آن را برمي داشت مرهمي بر دل تنگم مي شد...
اما امشب ديدم... هيچ كس هيچ نگفت غصه ام را نشنيد...

از خودم مي پرسم آيا ارزش قلب من از شيشه ي پنجره هم كمتر است؟
دل من سخت شكست اما، هيچ كس هيچ نگفت و نپرسيد چرا!!!!!!!:دل شکسته::دل شکسته:

 

[یگانه جان]

گاه جلوی اینه می ایستم


خودم را در ان میبینم

دست روی شانه هایش می گذارم و

میگویم

چه تحملی دارد دلت

 

[یگانه جان]

سکوت کن دلم !
این جا سکوت, اجباری ست
اگر چه حرف و غزل در نگاهمان جاری ست
همیشه عشق, برایم سکوت و ابهام است
شبیه دیدن او بین خواب و بیداری ست
چه قدر پیر شدم...
با مرور خاطره ها...
به ذهن خاطره هایم, سکوت غمباری ست
دلم شکست و غزل مرد..
اه, ای مردم !
چه قدر طعنه و زخم زبانتان کاری ست!
اگر چه حرف و غزل نا تمام مانده...
ولی...
سکوت کن دلم!
این جا سکوت اجباری ست​

 

[Reza]

زندگی همان چیزی است که ما میخواهیم

[FONT=Vazir, times, serif]هر وقت از همه جا نا امید شدی به کوهی برو و فریاد بزن [FONT=Vazir, times, serif]آیا امیدی هست؟ [FONT=Vazir, times, serif]در جواب خواهی شنید: هست هست هست...

سه

 

[یگانه جان]

آرام آرام،

ترانه های دلتنگی من،

ياد تو،

و عصر يک روز کمی بهاری،

در انتهای فصلی که زمستان می بارد از روزهايش!!

اشک من !

ـ چشمانم! ـ

وآسمانی که هيچگاه از ياد تو، ـ آبی ـ نمی شود!!.

ـ دلم ـ

ــ واين بار کسی نمی داند،

نمی بيند،

چرا در زير باران آهسته آهسته می کشم بر راه،

ـ پای را !! ـ

با دستی بر گريبان و نگاهی بر آسمان!

ـ و باران است که می بارد ـ

با بغضی در گلو و يادگاری بر صورت!

ـ اشک ! ـ

و ماتمی در دل!!

کسی نمی داند؟!

اين باران است يا...
​

 

[یگانه جان]

دلم گرفته به اندازه وسعت تمام دلتنگي هاي عالم

شيشه قلبم آنقدر نازك شده كه با كو چكترين تلنگري ميشكند

دلم مي خواهد فر ياد بزنم ولي واژه اي نمي يابم كه عمق دردم را در فرياد منعكس كند فريادي در اوج سكوت كه هميشه براي خودم سر داده ام

دلم به درد مي ايد وقتي سر نوشت را به نظاره مينشينم

كاش مي شد پرواز كنم

پروازي بي انتهاتا رسيدن به ابدييت...................

كاش مي شد

در ميان هجوم بي رحمانه درد خودم را پيدا كنم

نفرين به بودن وقتي با درد همراه است

بغض كهنه اي گلويم را ميفشارد

به گوشه ا ي پناه ميبرم

كاش اين بار هم كسي اشكهايم را نبيند

 

[یگانه جان]

وقتی از غربت ایام دلم می گیرد‎‎
مرغ امید من از شدت غم می میرد
دل به رویای خوش خاطره ها می بندم
باز هم خاطره ها دست مرا می گیرد.

 

[یگانه جان]

غمم را سپردم به امواج دریا!

ابر شد!

باران شد!

دریغ از چتری شکسته...!