-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
وصف حالت رو با شعر بگو
- شروع کننده موضوع یگانه جان
- تاریخ شروع
[COLOR=#00000]
[/COLOR]
من تنها در ساحلی مینشینم
سکوت اختیار میکنم
چشمانم را به جاده ای دراز میدوزم
تا یک روز انتظار به پایان رسد
من منتظرم...منتظر فانوسی در تاریکی
من جاده ای دراز را به یاد تو میپیمایم
تا یک روز تو را در این جاده بیابم
تنها جاده ای که به کلبه ای کوچک رسد
من در این جاده میمانم
[COLOR=#00000]
باور کنیم غروب ستاره را
از آسمان یخ بسته جدایی ها
باو ر کنیم هجرت پروانه را
از جنگل های سوخته ی خالی از گیاه
و سیر غریبانه اش را
در فضای دود گرفته ی شهر ها
باور کنیم ظلمات را
در اعماق این شب بی انتها
باور کنیم نیرنگ و ریا را
در پس نقاب های بی رنگ چهره ها
سوگند به روشنایی روز
که آشکار کننده است
وسوگند به سیاهی شب
که پوشاننده است
سوگند به شفق سرخ غروب
وسوگند به
سپیده ی فجر طلوع
سوگند به
مشکاه نور هدایت
در ژرفای فطرت انسان
وسوگند به
جلوه های مهتاب کونه اش
در سیمای پر محبت خوبان
سوگند به تجلی نور
و طراوت برگ سبز درختان
سوگند به سخاوت زمین
و بخشش باران
سوگند به اه برامده از دل
و در سینه مانده اش
سوگند به اه برامده از دل
و در سینه ماندنش
سوگند به اشک سرسخت مردان
وجاری نگشتنش
سوگند به قامت رعنای یار
و برخاستنش
سوگند به ماه شب چهارده
و چهره گشودنش
سوگند به بهار
و گلهای عطر آمیزش
سوگند به جاده ی خالی زمان
وتک سوار بیداد ستیزش
که زمین خواهد لرزید
و زشتی ها را خواهد بلعید
باز باران می بارد
ونهال زیبای عشق می بالد
و آن بهتر از بهترین
و نجات دهنده ی اسیران زمین
می آید.
[/COLOR]از آسمان یخ بسته جدایی ها
باو ر کنیم هجرت پروانه را
از جنگل های سوخته ی خالی از گیاه
و سیر غریبانه اش را
در فضای دود گرفته ی شهر ها
باور کنیم ظلمات را
در اعماق این شب بی انتها
باور کنیم نیرنگ و ریا را
در پس نقاب های بی رنگ چهره ها
سوگند به روشنایی روز
که آشکار کننده است
وسوگند به سیاهی شب
که پوشاننده است
سوگند به شفق سرخ غروب
وسوگند به
سپیده ی فجر طلوع
سوگند به
مشکاه نور هدایت
در ژرفای فطرت انسان
وسوگند به
جلوه های مهتاب کونه اش
در سیمای پر محبت خوبان
سوگند به تجلی نور
و طراوت برگ سبز درختان
سوگند به سخاوت زمین
و بخشش باران
سوگند به اه برامده از دل
و در سینه مانده اش
سوگند به اه برامده از دل
و در سینه ماندنش
سوگند به اشک سرسخت مردان
وجاری نگشتنش
سوگند به قامت رعنای یار
و برخاستنش
سوگند به ماه شب چهارده
و چهره گشودنش
سوگند به بهار
و گلهای عطر آمیزش
سوگند به جاده ی خالی زمان
وتک سوار بیداد ستیزش
که زمین خواهد لرزید
و زشتی ها را خواهد بلعید
باز باران می بارد
ونهال زیبای عشق می بالد
و آن بهتر از بهترین
و نجات دهنده ی اسیران زمین
می آید.
بازم تو...
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست ...
تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ...
لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست و عریان ...
که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد ٬
لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است و پر شیار
لمس کن لحظه هایم را ...
تویی که نمی دانی من چگونه عاشقت هستم ٬
لمس کن این با تو نبودن ها را ٬
لمس کن ...
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست ...
تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ...
لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست و عریان ...
که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد ٬
لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است و پر شیار
لمس کن لحظه هایم را ...
تویی که نمی دانی من چگونه عاشقت هستم ٬
لمس کن این با تو نبودن ها را ٬
لمس کن ...
[COLOR=#00000]دیگر چیزی نمانده
تنها چند طلوعی و چند غروبی
مرا به پایان میبرد....
پایانی خسته کننده ،
پایانی سخت
اما
نه پایان همه چیز بلکه
اغازی دوباره...
اغازی بر سر دوراهی
رهی بس طولانی و سخت که ذره ذره جانم را می گیرد .
و شاید هم پرتگاهی عظیم که مرا با خود به اعماق سکون می برد .............
در این بین من مانده ام و دفتری پر از احساس
که کم کم باید ببندمش....
سنگینیه این دفتر شانه هایم را خرد،
ولی
روحم را نوازش می کند،
و کاش سنگینیه این دفتر بر روی شانه هایم جاودانه بود
کاش...
و این
فقط یک رویاست رویایی بس تلخ........[/COLOR]
تنها چند طلوعی و چند غروبی
مرا به پایان میبرد....
پایانی خسته کننده ،
پایانی سخت
اما
نه پایان همه چیز بلکه
اغازی دوباره...
اغازی بر سر دوراهی
رهی بس طولانی و سخت که ذره ذره جانم را می گیرد .
و شاید هم پرتگاهی عظیم که مرا با خود به اعماق سکون می برد .............
در این بین من مانده ام و دفتری پر از احساس
که کم کم باید ببندمش....
سنگینیه این دفتر شانه هایم را خرد،
ولی
روحم را نوازش می کند،
و کاش سنگینیه این دفتر بر روی شانه هایم جاودانه بود
کاش...
و این
فقط یک رویاست رویایی بس تلخ........[/COLOR]
[COLOR=#00000]رفته بودم سر حوض
تا ببینم شاید، عکس تنهایی خود را در آب
آب در حوض نبود
ماهیان می گفتند:
"هیچ تقصیر درختان نیست" ظهر دم کرده تابستان بود،
پسر روشن آب ، لب پاشویه نشست
و عقاب خورشید ، آمد او را به هوا برد که برد....
به درک راه نبردیم به اکسیژن آب....
برق از پولک رفت که رفت....
ولی ان نور درشت ،
عکس آن میخک قرمز در آب
و اگر باد می آمد دل او،
پشت چین های تغافل می زد،
چشم ما بود....
روزی بود به اقرار بهشت...
تو اگر درتپش باغ خدا رادیدی ،
همت کن
و بگو ماهی ها ، حوضشان بی آب است
باد می رفت به سر وقت چنار،
من به سر وقت خدا می رفتم....
(سهراب سپهری)[/COLOR]
تا ببینم شاید، عکس تنهایی خود را در آب
آب در حوض نبود
ماهیان می گفتند:
"هیچ تقصیر درختان نیست" ظهر دم کرده تابستان بود،
پسر روشن آب ، لب پاشویه نشست
و عقاب خورشید ، آمد او را به هوا برد که برد....
به درک راه نبردیم به اکسیژن آب....
برق از پولک رفت که رفت....
ولی ان نور درشت ،
عکس آن میخک قرمز در آب
و اگر باد می آمد دل او،
پشت چین های تغافل می زد،
چشم ما بود....
روزی بود به اقرار بهشت...
تو اگر درتپش باغ خدا رادیدی ،
همت کن
و بگو ماهی ها ، حوضشان بی آب است
باد می رفت به سر وقت چنار،
من به سر وقت خدا می رفتم....
(سهراب سپهری)[/COLOR]
[COLOR=#00000]در نقاشي هايم تنهاييم را پنهان مي كنم
در دلم دلتنگي ام را
در سکوتم حرفهاي نگفته ام را
در لبخندم غصه هايم را
دل من چه خردسا ل است
ساده مينگرد ...
ساده مي خندد ...
ساده مي پوشد ...
دل من
از تبار ديوارهاي کاهگلي است
ساده مي افتد...
ساده مي شکند ...
ساده مي ميرد...[/COLOR]
در دلم دلتنگي ام را
در سکوتم حرفهاي نگفته ام را
در لبخندم غصه هايم را
دل من چه خردسا ل است
ساده مينگرد ...
ساده مي خندد ...
ساده مي پوشد ...
دل من
از تبار ديوارهاي کاهگلي است
ساده مي افتد...
ساده مي شکند ...
ساده مي ميرد...[/COLOR]
