شومان کویه شین ایسیدی؟
امن وسی امی فرهنگَ حفظ بوکونیم. من خیلی ناراحتَ بَم وقتی دینَم کوجه زکَن هَ رشت مئن نتنیدی گیلکی صوبت بوکونید!
-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
☂ پاتوق بر و بچ شمالی ✿•.¸¸.
- شروع کننده موضوع Silver Star
- تاریخ شروع
شومان کویه شین ایسیدی؟
امن وسی امی فرهنگَ حفظ بوکونیم. من خیلی ناراحتَ بَم وقتی دینَم کوجه زکَن هَ رشت مئن نتنیدی گیلکی صوبت بوکونید!
اهههههههه. خوشحالمه یه نفر پِدا بییه که می واری گپ زنده :نیش:
البته منم درست و حسابی بلِد نیمه :نیش:
--------------------------------------
ترجمه: اهههههههههه خوشحالم یه نفر پیدا شده که مثل من حرف میزنه :نیش:
البته منم درست و حسابی بلد نیستم :نیش:
آخرین ویرایش:
اّره توندی میترا خانِم :نیش:
@mitra mehr
------------------------
ترجمه: اره. میتونی میترا خانوم :نیش:
@mitra mehr
------------------------
ترجمه: اره. میتونی میترا خانوم :نیش:
آخرین ویرایش:
بیشتر کلمات مازنی رو متوجه میشم ولی خب نمیتونم صحبت کنم:نیش:
یادم میاد یه شب خوابیده بودم خسته و داغون و لهیده بودم
همچین که گرم گرم خواب بود چشام یهو خیال کردم یکی کرد صدام
صدا کی بود؟ چی بود؟ چی شد؟ کجا رفت؟ تمام فکر و ذکر من دنبال اون صدا رفت
نزدیک اومد جلوی چشمم ایستاد نگاه من به سر و وضعش افتاد
نه غول و اژدها، نه دیو زرد(!) بود صاحب اون صدا یه گیله مرد بود
لباسای محلی قشنگمون تنش بود عطر برنج و چایی رو شلوار و پیرهنش بود
آخ که چقدر صداش گرم و قشنگ بود دلم واسه زبان خوب مادری چه تنگ بود
بهش نگاه کردم و گفتم : سلام میشه به من بگید من الان کجام؟
دستُ بلند کرد یه قاپاس زد به من گفت : گیلکی ره، گیلکی گب بزن!
تی اصلیت تَرَ فراموش نَبه امی زبان مادری نمیره، خاموش نَبه
تا دور بوبوستی تو از اَ حوالی میگی مَرا تی گب نمی شه حالی؟!
تی زاکَ یاد دیهی لهجه ی فارسی هَسَ بوبوست گیلکی بی کلاسی؟
نسل جدید در اَمی مورد چی گه؟ آیندگانِ هویت پس چی به؟
چِره باید کاری کودن اشتباه نا ببه گیلکِ اصالت تباه؟
هَ خاکِ گیلان امی پِر و ماره گیلکی هم امی پیله براره
برار مگر برارَ از بین بره؟ به عاقبت فکر بوکودی هی ذره؟
به روزی که گیلکی از بین بشه؟ جواب آینده یَ پس کی دِهه؟
زبان گیلکی می افتخاره از امی تاریخ ایتا یادگاره
تاریخی که پُر از دلاوران بو میرزا کوچک ایرانِ قهرمان بو
شیون اَمی شاعرِ شاعران بو محمودِ نامجو پیله پهلوان بو
شوت زه ئی سیروس جه میانِ میدان هَلهَلِ شادی شویی تا آسمان
زیست شناسی پِر، امی دوکتور بهزاد اَشَنه روح همه دانه شادِ شاد
گیلان هَ امروزم ایسه پر غرور چِره هَسَ باید بیشیم راهِ دور؟
سمیعی و رضا و اکبرزاده نمونه کم نیه ، خیلی زیاده
صبح به اگر نام ببرم تک تکَ اوشان که سربلند کونید گیلکَ
اوشان که گیلکانه افتخارید مایه ی عزت امی دیارید
تو هم بیا با هم همه دست به دست امی گیلانَ چکونیم بی شکست
بیا اَمی زبانَ حرمت بَنیم کوچی زاکانَ گیلکی یاد بَدیم
حفظ بوکونیم اصالت و فرهنگَ اَ نسلِ رو نَنیم اَ لکّه ننگَ
فردا زاکان نیگید امی پِر و مار هیچی جه تاریخ نَنَیید یادگار
با هم اراده بوکونیم چه راحت دینگ دینگ دینگ... صدای زنگ ساعت!
پریدم از خواب، نه نه نه! ، ویریشتم می تختِ رو ایبچه ذره بینیشتم
اَنه گبان می دیلِ رو بینیشته حساب ساعت از می دست جیویشته
بیدم اونه گبان همه طلا بو قیمتی بو، همتای کیمیا بو ( به یاد شیون...)
خودم بوگفتم ایتا جمله به من: (( تو گیلکی ره، گیلکی گب بزن...))
یه حرف مره یاد بومه که احتمالا از ضرب المثلایه قدیمی اشکوری هیسه یذره که فکر بودم بفهمستم واقعا حقیقت دره :
(( پر مار نیاموته روزگار آموجه )) : pier maar niamutaa roozegar amoojeh
اینه معنیم اینه که هرکس از خو پیر مارجی نصیحت نوشنووه و ایشانجی درس زندگیه یاد نیره روزگار از راهی سختتر و به زور همون درسانه اونه یاد دهه . . .
(( پر مار نیاموته روزگار آموجه )) : pier maar niamutaa roozegar amoojeh
اینه معنیم اینه که هرکس از خو پیر مارجی نصیحت نوشنووه و ایشانجی درس زندگیه یاد نیره روزگار از راهی سختتر و به زور همون درسانه اونه یاد دهه . . .
فک کردم شعر موسیقی رپ هستش
))))گیلان:18:
زمانه جانِ مولا جنگ دَ اَرِه
اَمه دائم پیاده ، اون سواره
اَمه برجه تی دونی گِل بِشاندیم
تِی دونی، یاوَرانه رِه دٌخوندیم
دُخوندیم آی خدایا فَصلِ کاره
وَ بعدازکار ، هم فصلِ شکاره
تو دانی که اَمه بعد از فراغت
از این بُرج وبرنج و کلی زحمت
از این سختی کشاورزی که دیریم
به امید زیارت سر به زیریم
نخانیم زندگی آنچنانی
نخانیم آب ورنگ جاودانی
اَمه خانیم به هرسالی پس از کار
پس از رنج وتحمّل کار بسیار
تی واسی تا به مشهد گل بخانیم
بی ییم تاکه همش سالیم بمانیم
آقاجان غربتم اندازه داره
غریبی هم پدر مادر درآره
غریبی درد بی درمان غریبی
که الحق درد نامرد وعجیبی
آقا جان زائرم بی آب ودانه
بدون غم هِمَه دارِم تی خانه
که تا دل بزِنِم دیوانگی ره
بنم ته قدرت فرزانگی ره
آقاجان تی ضریح داره نشانه
اَمه ره روشِناییِ چشانه
اَمه کوریم تِی دُونی سو دیریم سو
تِی دونی دل دیریم مانند آهو
چی جوری واباکونم عقده هایه
می زخم و زندگی تابه تایه
ولی دانم تی دونی خوب بونه خوب
همه دشمن بونن با هم چه محبوب
خدایا جان مولا یه نگاهی
اَمه ره تازه بوکُن تو الهی
به قدر نور مشهد او امامه
نگهداری بکن اَمه زِمامه
تو برسان آن امام آخرینه
که خلق مِین همیشه بهترینه
ببخش اَمه ره که بد صحبت هیسیم
خدا فقط دونه امه کی هیسیم
آقا جان غربتم اندازه داره
اَمه دوری بلایِ روزگاره
خدایا شکر تا وقت زیارت
نَبیم شَرمنده یِ کوی امامت
مِره آهو چوکُن تا که ببینه
مِره ضامن وَکه تا وقت چینه
مِره که دوستدار مرتضایم
گِدای دوره گرد آن رضایم
اَمه دائم پیاده ، اون سواره
اَمه برجه تی دونی گِل بِشاندیم
تِی دونی، یاوَرانه رِه دٌخوندیم
دُخوندیم آی خدایا فَصلِ کاره
وَ بعدازکار ، هم فصلِ شکاره
تو دانی که اَمه بعد از فراغت
از این بُرج وبرنج و کلی زحمت
از این سختی کشاورزی که دیریم
به امید زیارت سر به زیریم
نخانیم زندگی آنچنانی
نخانیم آب ورنگ جاودانی
اَمه خانیم به هرسالی پس از کار
پس از رنج وتحمّل کار بسیار
تی واسی تا به مشهد گل بخانیم
بی ییم تاکه همش سالیم بمانیم
آقاجان غربتم اندازه داره
غریبی هم پدر مادر درآره
غریبی درد بی درمان غریبی
که الحق درد نامرد وعجیبی
آقا جان زائرم بی آب ودانه
بدون غم هِمَه دارِم تی خانه
که تا دل بزِنِم دیوانگی ره
بنم ته قدرت فرزانگی ره
آقاجان تی ضریح داره نشانه
اَمه ره روشِناییِ چشانه
اَمه کوریم تِی دُونی سو دیریم سو
تِی دونی دل دیریم مانند آهو
چی جوری واباکونم عقده هایه
می زخم و زندگی تابه تایه
ولی دانم تی دونی خوب بونه خوب
همه دشمن بونن با هم چه محبوب
خدایا جان مولا یه نگاهی
اَمه ره تازه بوکُن تو الهی
به قدر نور مشهد او امامه
نگهداری بکن اَمه زِمامه
تو برسان آن امام آخرینه
که خلق مِین همیشه بهترینه
ببخش اَمه ره که بد صحبت هیسیم
خدا فقط دونه امه کی هیسیم
آقا جان غربتم اندازه داره
اَمه دوری بلایِ روزگاره
خدایا شکر تا وقت زیارت
نَبیم شَرمنده یِ کوی امامت
مِره آهو چوکُن تا که ببینه
مِره ضامن وَکه تا وقت چینه
مِره که دوستدار مرتضایم
گِدای دوره گرد آن رضایم
معنیش اینه که هرکسی نصیحت مادر بزرگ ( منظور کلی نصیحت بزرگانه) را گوش نکنه و ازشون درس زندگی یاد نگیره روزگار از یه راه سخت تر و به زور اون درس و بهش یاد میده
هسه خُبه ای نفرم از تالش ویریزه بَیه اَیه، دِ هیچکودام امن اصلن نتنیم بفهمیم چی گوفتندره!
===
حالا خوبه یکی از تالش پاشه بیاد اینجا، دیگه ما اصلن هیچکدوممون نمی‌تونیم بفهمیم چی داره می‌گه!
من پارسال مدتی بوشوبوم جونوب آلمان کار کودیم، با ایتا پاکستانی هم‌اتاق بوم، ای روز بیدیم ایتا کیتاب انی دست دره، اونی رو به اردو بینیویشته‌ی "مارجی". انه وَپُرسم کی انی معنی وسی ببه مادر، اطو نیه؟ بوگوفته آهان!
==
من پارسال یه مدت رفته بودم جنوب آلمان کار می‌کردم، با یه پاکستانی هم اتاق بودم، یه روز دیدم یه کتاب دستشه، روش به اردو نوشته‌شده "مارجی"، ازش پرسیدم که معنی‌اش باید باشه مادر، اینطور نیست؟ گفت آره!