-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
رد پای احساس...
- شروع کننده موضوع شبگرد
- تاریخ شروع
بغض عاطفه
...
کاش آسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک او می کرد، کاش واژ ی حقیقت، آنقدر با لبهای صمیمی بود که برای بیانش نیاز به هیچ شهامتی نبود
کاش دلها آنقدر خالص بود، که دعاها قبل از پایین آمدن دستها مستجاب می شد
کاش شمع، عشق را در سوختن پروانه می دید و او را باور می کرد.و ای کاش مرگ معنی عاطفه را درک می کرد
...
کاش آسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک او می کرد، کاش واژ ی حقیقت، آنقدر با لبهای صمیمی بود که برای بیانش نیاز به هیچ شهامتی نبود
کاش دلها آنقدر خالص بود، که دعاها قبل از پایین آمدن دستها مستجاب می شد
کاش شمع، عشق را در سوختن پروانه می دید و او را باور می کرد.و ای کاش مرگ معنی عاطفه را درک می کرد
الهه خورشید
متخصص بخش خانه و خانواده
در چشمانم تنها یی ام را پنهان می کنم
در دلم ، دلتنگی ام را
در سکوتم ، حرفهای نگفته ام را
در لبخندم ، غصه هایم را
دل من چه خردسال است ، ساده می نگرد
ساده می خندد ، ساده می پوشد.
دل من از تبار دیوارهای کاهگلی ست ساده می افتد
ساده می شکند ، ساده می میرد
دل من تنها ، تنها ، سخت می گیرد.....
در دلم ، دلتنگی ام را
در سکوتم ، حرفهای نگفته ام را
در لبخندم ، غصه هایم را
دل من چه خردسال است ، ساده می نگرد
ساده می خندد ، ساده می پوشد.
دل من از تبار دیوارهای کاهگلی ست ساده می افتد
ساده می شکند ، ساده می میرد
دل من تنها ، تنها ، سخت می گیرد.....
الهه خورشید
متخصص بخش خانه و خانواده
در واژه های تـو
خاصیـتـــی بود :
از جنـس ِ نـاب ِ صـداقـت ؛
صـاف و زُلال چــو شـبـنـم ؛
پـاک و نجـیـب چـو مـریـم .
وقـتی که آمـدی
من ، می شِناختـمـت اِنـگــار !
چـون سـایـه ای که سـالـهـا
هـمـراه بـا مـن است .
وقتی تو آمـدی
بــر آسـمـان ِ مــِه گرفـتـه ی تـنـهـایـیم
نـقـش ِ سـتــاره کـشـیــدم ،
خـود ، نیــز بـاور نـداشـتـم ؛
ایـنـگـونـه پــُر شـتـاب
انبوه ِ بیقراری ِ خود را !
شـاید حضور ِ دل انگیزَت
کـهـنـه حدیـث ِ نـیـم ِ گـمـشـده ام بود .
خاصیـتـــی بود :
از جنـس ِ نـاب ِ صـداقـت ؛
صـاف و زُلال چــو شـبـنـم ؛
پـاک و نجـیـب چـو مـریـم .
وقـتی که آمـدی
من ، می شِناختـمـت اِنـگــار !
چـون سـایـه ای که سـالـهـا
هـمـراه بـا مـن است .
وقتی تو آمـدی
بــر آسـمـان ِ مــِه گرفـتـه ی تـنـهـایـیم
نـقـش ِ سـتــاره کـشـیــدم ،
خـود ، نیــز بـاور نـداشـتـم ؛
ایـنـگـونـه پــُر شـتـاب
انبوه ِ بیقراری ِ خود را !
شـاید حضور ِ دل انگیزَت
کـهـنـه حدیـث ِ نـیـم ِ گـمـشـده ام بود .