رد پای احساس...

[الهه خورشید]

ای از ســُلالــه ی بــاران !

نام ِ تو را هـمـاره

با نم نم ِ مطـهـر ِ بـاران

بر بـرگهـای ِ خوش نـگـاره ی پــاییـزی

خواهـم نـوشــت .

 

[الهه خورشید]

 

[الهه خورشید]

حالم خوب است!
خوبِ خوب!
آنقدر خوب که گلويم امشب مهماني به راه انداخته!
بغضم بد هوسِ رقصيدن کرده است!

 

[الهه خورشید]

از آدم ها عجیب دلگیرم

از اینکه صفت هایشان را در ذهنشان آماده کرده اند

و منتظر مانده اند تا تکان بخوری و ببینند به کدام صفت مینشینی

و تو را هی توصیف کنند ... هی توصیف کنند ... هی توصیف کنند

خنده ات بگیرد که چقدر شبیه‌شان نیستی

دردشان بیاید ... و انتقامش را از تو بگیرند ...

تا دیگر به آنها این حس را ندهی که کسی وجود دارد که شبیه‌شان نیست

 

[فرانک]

اگر آشغالی حداقل قابل بازیافت باش

 

[مهشید]

هر که آید گوید:
گریه کن، تسکین است
گریه آرام دل غمگین است​

چند سالی است که من می گریم
در پی تسکینم​

ولی ای کاش کسی می دانست
چند دریا
بین ما فاصله است
من و آرام دل غمگینم
​

 

[مهشید]

چشمهایت سیراب سراب
​

و نگاهم،​

تاول زده از تابش تشنگی​

برویم دعای باران بخوانیم ‍.​

تو با دل من​

من با دل تو​

باور کن با لبخند چترهایمان بر می گردیم
​

 

[مهشید]

تـمـام مـعـلوم هـا و مجـهـول هایـم را

بـه زحمـت کـنـار هـم مـی چـیـنم
فـرمـول وار ؛
مـرتـب و بـی نـقـص …
و تــو
بـا یـک اشـاره
هـمـه چـیـز را
در هـم می ریــزی …
در شرح حال گل
بنویسید خار را
بر هم زنید : خوب و بد روزگار را .

 

[مهشید]

کـُجـا پـنـاه بـــرم ؟

دسـت هــای تـو دورنـد
و خـُدایـان
جـبـار تــر از هـمـیشـه
قـهـار تــر از هـمـیشـه
بـرنـشسـتـه انـد بـر سکـوی مـسخ بـاورهــا

خیـره سـری خـُدایـان را
چـگـونـه بـرتـابـم
وقـتـی تـو نـیـستـی
ای یـــار
ای پـنـاه همـیـشـه !

 

[مهشید]

به هـمـان سـادگـی

کـه کـلاغ ِ سـالـخـورده
بـا نـخـستـین سـوت ِ قـطـار
سقـف واگـن مـتـروک را
تـرک می گـویــد
دل ،
دیـگــــر
در جـای خـود نیـسـت
بـه همـیـن ســادگـی !

 

[مهشید]

لبخند که می زنم پیدایم می کنی

باران می بارد، تو از کنارم می گذری
فریاد نمی کشم که بازگردی
می دانم امشب این آسمان تاب ماه را ندارد
لبخند می زنم،
فراموش می کنم..

 

[مهشید]

دستهایم را تا ابرها بالا برده ای

و ابرها را تا چشمهایم پایین
عشق را در کجای دلم …..
پنهان کرده ای که :
هیچ دستی به آن نمیرسد !

 

[مهشید]

غریبه

نمیدانم
گنجشک ها که آنقدر شبیه همند
چطور همدیگر را میشناسند
و نمیدانم
چقدر شبیه من هست
که تو دیگر مرا نمیشناسی!

 

[مهشید]

من اینک در رواق کهکشانها

در آوای حزین کاروانها
در آن رنگین کمان پیر و خسته
در آن اشکی که بر مژگان نشسته
در آن جامی که خالی مانده از می
در آوایی که برمیخیزد از نی
نشانی از تو می بینم ،
سراغی از تو می گیرم

 

[شبگرد]

شیارِ دست‌هاش را نشان می‌دهد پدر:"هنوو گُشنه‌گی نکشیدی عاشقی یادت بره!"اما از ابرِ چشم‌هاشچکّه می‌کندتصویرِ زنی جوان!

 

[شبگرد]

نامه‌هات را بی‌نشانی،

به باد بِدِه

می‌رساند..

خانه‌ام بر باد است!

 

[مهشید]

مرا جای خودم بگذار
​

خودت را جای گهواره
​

و آغوشی تسلی بخش
​

کنارم باش همواره ..
​

 

[مهشید]

از کویر آمده ام ،

چشمم از خاطره ی ریگ پر است ،

ابر من باش و دلم را بتکان .

 

[مهشید]

و خاکسترین نگاهم....
فردا....

از آن تو باد......

که دیرگاهیست ....
زخمه میزند.....

در انتظار سحر.....

نیشتر آرزویی......

غریب و سرد........

این دل خسته ز درد را....

 

[taha moien]

برام نوشت:

هيچوقت عاشق نشو

زيرا كه تنها به دنيا آمده اي وتنها از دنيا خواهي رفت

زيرا كه عظمت عشق چنان خرد و ناچيزت مي كند كه ديگر حتي صداي خرد شدن استخوان هايت را هم نخواهي شنيد

ولي اگر عاشق شدي

تنها يك نفر را دوست بدار

بخند و گريه كن و قدم بردار

فقط بخاطر يك و فقط يك نفر
​