رد پای احساس...

[Sea Girl]

خشک آمد کشتگاه من
در جوار کشت همسایه.
گر چه می گویند: " می گریند روی ساحل نزدیک
سوگواران در میان سوگواران."
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟

بر بساطی که بساطی نیست
در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست
و جدار دنده های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می ترکد
ـــ چون دل یاران که در هجران یاران ـــ
قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟

 

[شبگرد]

مترسك گفت:
اي گندم توگواه باش مرا براي ترسيدن آفريدند
اما من عاشق پرنده اي بودم كه ازگرسنگي مرد...

 

[fatemeh]

چشم بر هم میگذارم...خاطرات با هم بودنمان...
مثل عکسهای یادگاری...در ذهنم مرور میشود...
دنیای زیبای با تو بودن... شبهای اکنده از جای خالیت...
خوابهای آشفته , بی حضور آغوش ِ آرامت...دستهای کنجکاو و مهربانت...
چشمهای محجوب ولی عاشقت...تنها گواه یک اتفاق است...
که من و تو از آن هم خواهیم شد...حتی دیر ...حتی دور...

 

[baroon]

من
هر روز در تلاشم
تا خاطرم بماند
و تو
مرتب دعا می کنی
که فراموش کنی؛
خاطراتمان
چه بلاتکلیفند!

​

​

 

[fatemeh]

قرار گذاشتيم با ستارگان آسمان فال بگيريم
اگر زوج بود تو مرا دو بار ببوسي
و اگر فرد بود من تو را یک بار ببوسم
اما هنوز نيمي از ستارگان آسمان
را نشمرده بوديم كه تو خوابت برد
و من تو را
دزدانه سه بار بوسيدم ..

 

[شبگرد]

موهایم را آنقدر کوتاه میکنم

تا خاطره انگشتانت را از یاد ببرند....

دیری نمی پاید

خاطراتت دوباره می رویند.....!!!

 

[fatemeh]

با تیشه خیال تراشیده ام تو را
در هر بتی كه ساخته ام دیده ام تو را
از آسمان به دامنم افتاده آفتاب؟
یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تو را​

قیصر امین پور

 

[fatemeh]

چه کنم؟ تنم به عطر تن تو عادت کرده است.
​

 

[Sea Girl]

در دست های زرد پاییز
انگار باران بود و چشمهای من
وقتی که چشمم گریه می خواست
اما نگاهم دل خوش بود به دیدارت
من بی محابا می دویدم
از سایه ی شب می پریدم

خط می کشیدم روی دیوار
تاریخ و ساعت، روز دیدار
یکشنبه ی پاییزی و زرد
یاد آور تنهایی و درد

ساعت که می چرخید و می گفت
او رفت و دیگر تو را یاد هم نمی کند
گفتم که از عشقش دست نکشم
دلم هوای دیدارمی کند هر لحظه
این گونه دلم قصه را آغاز می کند باز
وچشمان می رقصد با سوز این ساز


رحمی ندارد باد پاییز
من ، تو ،نگاهی سوی جالیز
باران که شست از روی دیوار
تاریخ و ساعت، روز دیدار

 

[Sea Girl]

هر شب
وقتی که آخرین عابر هم
از کوچه پس کوچه های شهر
به خانه می خزد
و آخرین چراغ هم خاموش می شود
یاد تو
زیر پوست تنم
جوانه می زند
و خاطرت مرا
سر سبز می کند
چنان بی تاب می شوم
که دلم
برای لحظه ای دیدار
بی صبر و بی قرار
گوش کن
تیک تاک ساعت
آمدن و رفتن ثانیه ها را خبر می دهد
چه بی درنگ می ایند
و چه پر شتاب می روند
می ایند
تا آهسته آهسته مرا از تو دور تر سازند
و می روند
تا ذره ذره
گرمی این آتش افتاده به جانم را
با خود ببرند
چه خیال باطلی
چه سعی بیهوده ای
از این همه کوشش بی حاصل
چرا خسته نمی شوند؟
یادت همیشه سبز

 

[fatemeh]

من یه عاشــــق پر رویا
تو پر از احســـاس عادت
من پی یه جای امـــن و
تو یه کوه پر صـــلابت

از یه راه دور رسیــــدم
تا که هم سقف تــــو باشم
از همه دنیا بریـــــدم
تا تو آغـــــــوش تو جا شم

از تو آینه تو چشــــمات
تورو تـــــو خودم میبینم
تو نجیب و آسمــــــــونی
واسه من که رو زمینـــــم

دستمو بگیر تو دستات
با یه حس پر کشیدن
توی آسمون آبـــــی
اونور ابرا رو دیـــــــدن

تا که دنیا سر جـــاشه
تو واسم یه تکیـــه گاهی
مــــن و تـــو با هم میمونیم
توی هر مسیــــــــر و راهی

حالا با تــــــــــو
غرق نــــورم
مثل یــــــــــــک…
رنگین کمـــــــــــــونم…….

نمیخوام زمینی باشم
میخوام این بــــــالا ،
بمـــــــــــــــــــــــــــــونم….​

 

[fatemeh]

لبخندت را قاب می كنم
خانه‌ام
پر از پروانه می شود​

 

[Sea Girl]

....
يك...
دو....
سه....
چندين و چند
...هر چقدر مي شمارم خوابم نمي برد
من اين ستاره هاي خيالي را
كه از سقف اتاقم
تا بينهايت خاطرات تو جاري است
....
يادش بخير
وقتي بودي
نيازي به شمردن ستاره ها نبود
اصلا يادم نيست
ستاره اي بود يا نبود
هر چه بود شيرين بود
حتي بي خوابي بدون شمردن ستاره ها.

 

[Sea Girl]

رد شد شبیه‌ رهگذری‌ باد، از درخت‌
آرام‌ سیبِ کوچکی‌ افتاد از درخت‌
افتاد پیشِ پای‌ تو، با اشتیاق‌ گفت:
ای‌ روستای‌ شعر تو آباد از درخت،
امسال‌ عشق‌ سهم‌ مرا داد از بهار
آیا بهار سهم‌ ترا داد، از درخت؟
امشب‌ دلم‌ شبیه‌ همان‌ سیب‌ تازه‌ است‌
سیبی‌ که‌ چید حضرت‌ فرهاد از درخت‌
کی‌ می‌شود که‌ سیب‌ غریبِ نگاه‌ من‌
با دستِ گرم‌ تو شود آزاد از درخت‌
چشمان‌ مهربان‌ تو پرباد از بهار
همواره‌ رهگذار تو پرباد از درخت‌
امروز آمدی‌ که‌ خداحافظی‌ کنی‌
آرام‌ سیب‌ کوچکی‌ افتاد از درخت!

 

[Sea Girl]

[FONT=Vazir, helvetica, sans-serif]

به روی خاطرات من همیشه ردپای تو
اگر چه مانده در دلم سکوت سبز جای تو

چقدر خسته می روی از این دیار گریه زا
کجا بدون سایه ات ؟ کجا بدون من کجا؟

نگاه سرد و مبهمت به روی پلک های من
قدم نمی زند چرا ؟ نمی رسد به داد تن ؟

همین که حرف می زنی بهانه رنگ می شود ​

همین که شعر می شوم دل تو سنگ می شود
[FONT=Vazir, helvetica, sans-serif]شب از گلايه هاي من به سوي روز ميدود
[FONT=Vazir, helvetica, sans-serif]غروب ميكند دلم؛به پشت كوه ميرود
نفس نميكشد هوا ؛ قدم نميزند زمين
[FONT=Vazir, helvetica, sans-serif]سكوت ميكند غزل بدون تو فقط همين

 

[sinareza]

بی تو
فریادم در اعماق چاه های احساس
پژواکی به وسعت پوچی دارد
و به بلندای سکوت ...

 

[fatemeh]

بنشین و بلند بلند سکوت حرف های مرا گوش کن
هرکس به دیدنم آمد یاس و مریم دستش بود،
تو اما.....
با خودت کمی باران بیاور
حرف هایم تشنه اند...

 

[fatemeh]

چشم‌ها بهر تماشاست، اگر بگذارند ..... و تماشای تو زیباست، اگر بگذارند

من از اظهارنظرهای دلـــــــم فهمیدم ..... عشق هم صاحبِ فتواست، اگر بگذارند

 

[sinareza]

خـَـطْ زَدَنْ بـر مـَنْ


پايان ِمـَن نيـست


آغاز ِ بــے ليـاقـتـے تـوستـ

 

[South Boy]

خیال تو دل ما را شکوفه باران کرد

نمیرد آن که به هر لحظه یاد یاران کرد

نسیم زلف تو در باغ خاطرم پیچید

دل خزان زده ام را پر از بهاران کرد

چراغ خانه ی آن دلفروز روشن باد

که ظلمت شب ما را ستاره باران کرد

دو چشم مست تو نازم به لحظه های نگاه

که هر چه کرد به ما ناز آن خماران کرد

من از نگاه تو مستم بگو که ساقی بزم

چه باده بود که در چشم نازداران کرد

به گیسوان بلندت طلای صبح چکید

ببین که زلف تو هم کار آبشاران کرد

دو چشم من که شبی از فراق خواب نداشت

به یاد لاله ی رویت هوای باران کرد

به روی شانه ز بلبل به شوق یک گل خاست

چنین هنر غم دلدادگی هزاران کرد

گلاب می چکید از خامه ات به جام غزل

شکفته طبع تو را روی گلعذاران کرد ...