مشاعره

[mahdis]

​

تمام سعی تو كتمان عشقت بود در حالی ​

​

​

​

كه از چشمان مستت خوانده بودم راز پنهانی​

​

 

[baroon]

یارب چها به سینه این خاکدان دراست
کس نیست واقف این همه راز نهفته را



​

 

[یگانه جان]

از تند باد ذلت و بدنامی

افسردم و چو شمع تبه گشتم

 

[baroon]

ماتم و سوز جهان با یکدگر آمیخته ست
خنده ها چون برق دارد ابر گریان در لباس​

 

[asl_davood]

سرزنشم مکن اگر از همه پا کشیده ام

طبع لطیف آدمی با همه سر نمی کند

 

[baroon]

دیده ‏ای نیست نبیند رخ زیبای تو را
نیست گوشی که همی‏ نشنود آوای تو را

رهرو عشقم و از خرقه و مسند بیزار
به دو عالم ندهم روی دل آرای تو را

بشکنم این قلم و پاره کنم این دفتر
نتوان شرح کنم جلوه والای تو را



​

 

[mahdis]

اظهار عشق را به سخن احتیاج نیست

چندانکه شد نگه به نگه آشنا بس است
​

 

[sinareza]

تا در آن حلقه زلف تو گرفتار شدم
سوختم تا که من از عشق خبر دار شدم

 

[baroon]

می کند مستی گوارا تلخی ایّام را
وای بر آن کس که می آید در این محفل به هوش​

 

[baroon]

شکست شیشهٔ دل را مگو صدایی نیست
که این صدا به قیامت بلند خواهد شد



​

 

[Nicol]

مجنون


سال هاست که تو رفته ای
از این دیار...
و من
مجنون وار سر به بیابان گذاشته ام
اما پیدایت نکرده ام
حالا ده سال از آن تاریخ گذشته است
برای خودم کسی شده ام!!
اگر به کسی نگویی
دیری است که رئیس اداره مجنونانم...!
و امروز دستور دادم
چشم هایت را
روی دیوار نقاشی کنند
تا دیگر به فکر فرار نیفتی!!

 

[fatemeh]

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور

گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن
چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دایما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

هان مشو نومید چون واقف نه‌ای از سر غیب
باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم مخور

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند
چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور

گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید
هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

حال ما در فرقت جانان و ابرام رقیب
جمله می‌داند خدای حال گردان غم مخور

«حافظا» در کنج فقر و خلوت شب‌های تار
تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور ​

 

[asl_davood]

رفت از بر من آن که مرا مونس جان بود

دیگر به چه امید در این شهر توان بود

 

[mahdis]

دلم با عشق تو عاشق ترین شد
تمام لحظه هایم بهترین شد
ولی بی مهریت كار دلم ساخت
دل تنهای من تنها ترین شد...

 

[khorde-shishe]

دركنج دلم عشق كسى كلبه ندارد
در اين كلبه ى ويرانه كسى جاى ندارد
اينجاكه رسيدى مكن احساس غريبى
اين كلبه ى ويرانه تعلق به تو دارد

 

[asl_davood]

در راه خدا دو کعبه امد حاصل یک کعبه صورت است و یک کعبه دل​

​

تا بتوانی زیارت دل ها کن کافزون ز هزار کعبه باشد یک دل :فکر:
​

​

 

[baroon]

باااززز هم تأکید میشهههه. قوانین تاپیک ها رو رعایت کنید دوستاااان.
​

پست 1 :اخطار:
:نیش2:​

 

[fatemeh]

لیلی سر زلف شانه می‌کرد

مجنون در اشک دانه می‌کرد

لیلی می مشگبوی در دست

مجنون نه ز می ز بوی می مست

 

[baroon]

تا تو نگاه می کنی کارمن آه کردن است
​

ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

شب همه بی تو کار من، شکوه به ماه کردن است
روز ستاره تا سحر، تیره به آه کردن است

متن خبر که یک قلم ،بی تو سیاه شد جهان
حاشیه رفتنم دگر ، نامه سیاه کردن است

چون تو نه در مقابلی، عکس تو پیش رو نهم
این هم از آب و آینه خواهش ماه کردن است

ای گل نازنین من، تا تو نگاه می کنی
لطف بهار عارفان، در تو نگاه کردن است

لوح خدانمایی و آینۀ تمام قد
بهتر از این چه تکیه بر، منصب و جاه کردن است؟

ماه عبادت است و من با لب روزه دار از این
قول و غزل نوشتنم، بیم گناه کردن است

لیک چراغ ذوق هم اینهمه کشته داشتن
چشمه به گل گرفتن و ماه به چاه کردن است

من همه اشتباه خود جلوه دهم که آدمی
از دم مهد تا لحد، در اشتباه کردن است

غفلت کائنات را جنبش سایه ها همه
سجده به کاخ کبریا، خواه نخواه کردن است

از غم خود بپرس کو با دل ما چه می کند؟
این هم اگرچه شکوۀ شحنه به شاه کردن است

عهد تو ‘سایه’ و ‘صبا’ گو بشکن که راه من
رو به حریم کعبۀ ‘لطف اله’ کردن است

گاه به گاه پرسشی کن که زکات زندگی
پرسش حال دوستان گاه به گاه کردن است

بوسه تو به کام من، کوهنورد تشنه را
کوزۀ آب زندگی توشه راه کردن است

خود برسان به شهریار، ای که در این محیط غم
بی تو نفس کشیدنم، عمر تباه کردن است




​

 

[fatemeh]

تو عطر هر رسیده و نجوای هر نسیم
تو انتهای هر ره و آن سوی هر دری​

اردلان سرفراز​