برای مشاعره + فقط با حرف " د "

[Reza Sharifi]

دوست میدارم که با خویشان خود بیگانه باشم
همدم عقلم چرا همصحبت دیوانه باشم

دل به هر کس کی سپارم من در دلها مقیم
تا نتوانم شمع مجلس شد چرا پروانه باشم



مهدی سهیلی

 

[majnooneleyli]

دیدی آنرا که تو خواندی به جهان یار ترین​

​

چه دل آزارترین شد چه دل آزارترین​

​

 

[Reza Sharifi]

دنياست خوب و دنيا ليكن بقا ندارد
دارد چو بيوفايی يك آشنا ندارد

هرچيز در شكستن فرياد می برآرد
اما شكست دلها هرگز صدا ندارد

صوفی عشقری
​

 

[fatemeh]

دلم خواهد بر انگیزم جهان را
به رقص آرم دل پیر و جوان را

کشم بی پرده از دل راز عشاق
بغرّد رعد فریادم در آفاق

در اقطار جهان شعرم بخوانند
در او صاحبدلان حیران بمانند

‏​

شهریار

‏​

​

 

[Reza Sharifi]

داديم ز كف نقد جواني و دريغا

چيزي به جز از حيرت و حسرت نستانديم :آه:



رعدي آذرخشي

 

[Seat]

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدارا

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[fatemeh]

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس

 

[fatemeh]

دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت ** ابر چشمم بر رخ از سودای تو سیلاب داشت​

​

 

[fatemeh]

دلم گرفته دوباره هوای تو رو داره
چشمای خیسم واسه ی دیدنت بی قراره​

 

[fatemeh]

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی​

 

[fatemeh]

دل كندن اگر حادثه اى آسان بود
فرهاد به جاى بيستون دل مى كند​

 

[کیمیا]

دردم از یارست و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[fatemeh]

در ازل پـرتــو حُسنت ز تجَـلـّی دَم زد
عـشـق پیـدا شـد و آتش به همه عالم زد​

 

[fatemeh]

دوش می‌گفت که فردا بدهم کام دلت
سببی ساز خدایا که پشیمان نشود​

 

[کیمیا]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[fatemeh]

ديشب باران قرار با پنجره داشت
روبوسی آبدار با پنجره داشت

يکريز به گوش پنجره پچ پچ کرد
چک چک، چک چک... چه کار با پنجره داشت؟
​

قیصر امین پور
​

 

[fatemeh]

در حضور خار ها هم میشود یک یاس بود
در هیاهوی مترسک ها پر از احساس بود

میشود حتی برای دیدن پروانه ها
شیشه های مات یک متروکه را الماس بود

کاش میشد، حرفی از کاش میشد هم نبود
هرچه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود
​

 

[نیلو16]

دارم من از فراقش در دیده صد علامت

لیست دموع عینی هذا لنا العلامه


هر چند کآزمودم از وی نبود سودم

من جرب المجرب حلت به الندامه


پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا

فی بعدها عذاب فی قربها السلامه

 

[fatemeh]

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافیست
تو مرا باز رساندی به یقینم کافیست

قانعم، بیشتر ازاین چه بخواهم از تو
گاه گاهی که کنارت بنشینم کافیست



​

محمدعلی بهمنی​

​

 

[fatemeh]

دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند
سروران بر در سودای تو خاک قدمند

شهری اندر هوست سوخته در آتش عشق
خلقی اندر طلبت غرقه دریای غمند




‏​

سعدی شیرازی

​