-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
رد پای احساس...
- شروع کننده موضوع شبگرد
- تاریخ شروع
منو یادت نمیاد میدونم
نوشه جونت همه بی کسیام برو خوشبخت شی
منو ول کردی با دلواپسیام برو خوشبخت بشی
اگه رفتی اگه تنها موندم برو خوشبخت بشی
اگه تو خاطره ها جا موندم برو خوشبخت بشی
نوشه جونم که همش دلتنگم نگران من نباش
اگه گریه داره این شعرم نگران من نباش
اگه عمرم داره از کف میره نگران من نباش
اگه هر شب داره نفسم میگیره نگران من نباشششششششششش
تا همین جاشم ازت ممنونم
دیگه حتی نفسم هم در نمیاد
کاری جز دعا ازم بر نمیاد
برو خوش باش برو شیرینم
من به آینده تو خوشبینم
برو که الهی خوشبت شی
مثله من درده جدایی نکشی
دیگه حتی نفسم هم در نمیاد
کاری جز دعا ازم بر نمیاد
برو خوش باش برو شیرینم
من به آینده تو خوشبینم
برو که الهی خوشبت شی
مثله من درده جدایی نکشی
نوشه جونت همه بی کسیام برو خوشبخت شی
منو ول کردی با دلواپسیام برو خوشبخت بشی
اگه رفتی اگه تنها موندم برو خوشبخت بشی
اگه تو خاطره ها جا موندم برو خوشبخت بشی
نوشه جونم که همش دلتنگم نگران من نباش
اگه گریه داره این شعرم نگران من نباش
اگه عمرم داره از کف میره نگران من نباش
اگه هر شب داره نفسم میگیره نگران من نباشششششششششش
mitra mehr
متخصص بخش خانه و خانواده
آرزوهایت را جایی یادداشت کن...
خدا یادش نمی ره ، این تویی که فراموش میکنی
داشته های امروزت آرزوهای دیروزت بودند............. !!
خدا یادش نمی ره ، این تویی که فراموش میکنی
داشته های امروزت آرزوهای دیروزت بودند............. !!
خوبم،اما خیلی می توانم بهتر باشم.خیلی بیشتر.شک دارم،به آنچه می بینم،به آنچه می شنوم ،حتی به آن چه می گویم.من به تمامه شک هایم شک دارم.نمی دانم حقیقت چیست؟گاهی فکر می کنم حقیقت همان است که می بینم گاهی هم با خود می گویم شاید حقیقت فراتر از آنچه می بینم باشد.نمی دانم انچه فکر می کنم وهم و خیال است یا حقیقت؟نمی دانم حق با کیست؟من یا ...؟
گـاه دلـتـنـگـی آدم را خـفـه مـی کـنـد
زیـر پـتـویـی کـه انـتـهـا نـدارد اشـک هـایـش . .
خـرسِ کـوچـکِ کـودکـی هـایــش را در آغـوش مـی گـیـرد ؛
سـعـی مـی کـنـد اشـک بـریـزد تـا شـایـد آرام شـود . .
بـعـد هـم صـورتـش را پـشـت عیـنـک دودی پـنـهـان مـی کـنـد
و بـاز لـبـخـنـد مـی زنـد . .
گـاه دنـیـایِ آدم خـیـلـی سـریـع بـه انـتـهـایـش نـزدیـک مـی شـود . . .
زیـر پـتـویـی کـه انـتـهـا نـدارد اشـک هـایـش . .
خـرسِ کـوچـکِ کـودکـی هـایــش را در آغـوش مـی گـیـرد ؛
سـعـی مـی کـنـد اشـک بـریـزد تـا شـایـد آرام شـود . .
بـعـد هـم صـورتـش را پـشـت عیـنـک دودی پـنـهـان مـی کـنـد
و بـاز لـبـخـنـد مـی زنـد . .
گـاه دنـیـایِ آدم خـیـلـی سـریـع بـه انـتـهـایـش نـزدیـک مـی شـود . . .
آخرین ویرایش توسط مدیر:
خسته ام از تظاهر به ایستادگی
از پنهان کردن زخم هایم
زور که نیست !
دیگر نمیتوانم بی دلیل بخندم و
با لبخندی مسخره وانمود کنم همه چیز رو به راه است....!
............اصلأ دیگر نمیخواهم که بخندم
میخواهم لج کنم ، با خودم ، با تو ، با همه ی دنیا...!
چقدر بگویم فردا روز دیگریست و امروز بیاید و مثل هر روز باشی....؟؟!
خسته ام ..... از خودم....از همه ی زندگی .....
از پنهان کردن زخم هایم
زور که نیست !
دیگر نمیتوانم بی دلیل بخندم و
با لبخندی مسخره وانمود کنم همه چیز رو به راه است....!
............اصلأ دیگر نمیخواهم که بخندم
میخواهم لج کنم ، با خودم ، با تو ، با همه ی دنیا...!
چقدر بگویم فردا روز دیگریست و امروز بیاید و مثل هر روز باشی....؟؟!
خسته ام ..... از خودم....از همه ی زندگی .....
mitra mehr
متخصص بخش خانه و خانواده
mitra mehr
متخصص بخش خانه و خانواده
تو رفتی دیگری آمد, که او هم میرود فردا
تو رفتی دیگری آمد
که او هم میرود فردا
دلم دیگر به تنگ آمد
از این بدرود جانفرسا
به دنبال تو بی پروا
هزاران ره که پوییدم
نسیم و...هرگلشن
هزاران غنچه بوییدم
به دلم امید دادم
غزل و ترانه خواندم
به میان دشت سینه
گل آرزو نشاندم
به لب نام تو آوردم
چه در مستی چه هشیاری
نبودی از نظر غایب
چه در خواب و چه بیداری
تو اما راه خود رفتی
چو نودی سوی دریا
ولی من ساکت و خاموش
به سان بهت صحرا
به دلم امید دادم
غزل و ترانه خواندم
به میان دشت سینه
گل آرزو نشاندم
تلاش بی ثمر کردم
ولی کم غصه باقی ماند
خروش و بانگ و فریاد و
...باقی ماند
زپا افتاده ام دیگر
نوایی سر خواهم داد
درختی بی ثمر هستم
که دیگر برگ نخواهم داد
به دلم امید دادم
غزل و ترانه خواندم
به میان دشت سینه
گل آرزو نشاندم
به دلم امید دادم
غزل و ترانه خواندم
به میان دشت سینه
گل آرزو نشاندم
تو رفتی دیگری آمد
که او هم میرود فردا
دلم دیگر به تنگ آمد
از این بدرود جانفرسا
به دنبال تو بی پروا
هزاران ره که پوییدم
نسیم و...هرگلشن
هزاران غنچه بوییدم
به دلم امید دادم
غزل و ترانه خواندم
به میان دشت سینه
گل آرزو نشاندم
به لب نام تو آوردم
چه در مستی چه هشیاری
نبودی از نظر غایب
چه در خواب و چه بیداری
تو اما راه خود رفتی
چو نودی سوی دریا
ولی من ساکت و خاموش
به سان بهت صحرا
به دلم امید دادم
غزل و ترانه خواندم
به میان دشت سینه
گل آرزو نشاندم
تلاش بی ثمر کردم
ولی کم غصه باقی ماند
خروش و بانگ و فریاد و
...باقی ماند
زپا افتاده ام دیگر
نوایی سر خواهم داد
درختی بی ثمر هستم
که دیگر برگ نخواهم داد
به دلم امید دادم
غزل و ترانه خواندم
به میان دشت سینه
گل آرزو نشاندم
به دلم امید دادم
غزل و ترانه خواندم
به میان دشت سینه
گل آرزو نشاندم