مشاعره

[Mans0ur]

​

 

[baroon]

دلیل راحت ملک عدم همین کافی است

که هر که رفت به آن راه، برنمی‌گردد​

 

[Mans0ur]

​

 

[baroon]

دیوانه را توان به محبّت نمود رام

ما را محبّت است که دیوانه می کند​

 

[mitra mehr]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[baroon]

در دیگران می جویی ام امّا بدان ای دوست
اینسان نمی یابی ز من حتی نشان ای دوست

در آتش تو زاده شد ققنوس شعر من
سردی نکن با اینچنین آتش به جان ای دوست​

 

[سیاوش عشق]

تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود

 

[fatemeh]

دلی که نغمه ی ناقوس معبد تو شنید
چو کودکان ز پی بانگ هر جرس نرود
بر آستان تو چون سایه سر نهم همه عمر
که هر که پیش تو ره یافت باز پس نرود



هوشنگ ابتهاج

 

[دختر مهتاب]

درافکن کهنه‌ای گر زر نداری
تو را جز ریش کهنه نیست درمان
چو دستت بسته و ریشت گشاده‌ست
بجنبان ریش را ای ریش جنبان

 

[baroon]

نی به آتش گفت: کین آشوب چیست؟
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟

گفت: آتش بی سبب نفروختم
دعوی بی معنیت را سوختم​

 

[mitra mehr]

ماه در حوض بزرگ کاشی است
آب، آیینه مهتاب شده
ماه، مهمان قشنگ حوض است
حوض بیچاره دلش آب شده

 

[چاووش]

هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک
تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی
همه در چشمه مهتاب دل از غم شویند
امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی

 

[دختر مهتاب]

یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
میسپارم به توازچشم حسود چمنش:گل:

 

[چاووش]

شوخی که گسسته بود پیمان از من
بنشست برم کشیده دامان از من
چون بوی گلی که با صبا آمیزد
هم با من بود و هم گریزان از من

 

[دختر مهتاب]

​

نه هرکه چهره برافروخت دلبری دارد
نه هرکه آینه سازد سکندری دارد​

 

[baroon]

در هوای روی تو جان بر میان

از میان جان شدم ای جان من​

 

[salar69]

نیست در عالم ز هجران تلخ تر
هر چه خواهی کن و لیک آن نکن
​

 

[سپیــدار]

نـاله را هرچند میخـواهم که پنهـانی کنم

سینه میگوید که من تنگ آمدم، فریاد کن

 

[fatemeh]

نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد
که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد​

 

[Maryam]

دل می رود زدستم صاحب دلان خدا را


دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا